ข้อความต้นฉบับในหน้า
ให้ทำให้คนไข้สะลึมสะลือ
คิดจะหาเรือไปเก็บของที่บ้านของตนมา
ให้หมด แม่สกุลบอกว่าไม่ต้องห่วง ให้นึกถึงบุญตักบาตร ทอดกฐิน
สร้างพระ และถวายที่ดินวัดแทน ย่าเล็กก็เพ้อจะไปเก็บมะเขือตำ
นํ้าพริกใส่บาตร
เช้าวันรุ่งขึ้น ยาหมดฤทธิ์ ย่าเล็กรู้สึกตัวเป็นปกติ แต่ยัง
ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แม่สกุลจึงพากลับบ้าน ทำน้ำซุป ต้มข้าว
หอมมะลิบดละเอียดให้กินแบบเด็กแดงๆ ป้อนจนถึงวันสุดท้ายของ
ชีวิต เวลาย่าเล็กลุกนั่งต้องมีคนประคองกัน 3 คนเพราะกระดูก
เสื่อมทําให้คอหลุด ต้องมีคนเอามือรองรับคอตั้งกินข้าว ครั้นย่า
เล็กลุกนั่งไม่ไหวแล้ว พ่อประเสริฐจึงได้นิมนต์พระ 9 รูป มาที่
บ้านให้ย่าถวายสังฆทานด้วยมือเอง ก่อนจะละโลก ย่าเล็กบอกลา
ว่า “ จะไปอยู่พรหมโลก”
สามวันต่อมา ย่าเล็กจากไปด้วยอาการอันสงบ พ่อหาดอก
ไม้ธูปเทียนใส่มีอย่าเล็กและภาวนาอิติปิโสข้างหู ให้ย่าเล็กนึกถึง
บุญจนหมดลม
ย่าเล็กจากไปเมื่อวันตรุษจีนในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2536
อายุ 77 ปี หลังจากจัดงานศพแล้ว พ่อตัดสินใจเก็บร่างย่าเล็ก
ไว้ที่วัด ยังไม่เผา คอยขายสวนส้มเก่าของย่าเล็กก่อน เพราะตอน
ที่ยังมีชีวิตอยู่ แม่สกุลบอกย่าเล็กว่า “จะเอาเงินขายที่ของย่าเล็ก
ไปทำบุญนะ” ย่าเล็กตอบว่า “ก็เอาสิ” แต่จนแล้วจนรอดที่ดินของ
ย่าเล็กก็ยังขายไม่ได้
หลังจากที่ย่าเล็กจากไปได้เดือนเศษ และที่ดินยังขายไม่
57
กฎแห่งกรรม