ความดันโลหิตสูงและความตาย: เรื่องราวของพ่อ : หน้า 82/105

ความดันโลหิตสูง เส้นเลือดในสมองตีบ ต้อหินและถุงลมโป่งพอง พ่อกินข้าวได้น้อยลงและนอนไม่ค่อยหลับ คืนสุดท้ายก่อนเสียชีวิต พ่อผุดลุกผุดนั่งเหมือนจะนอนแต่ ไม่กล้านอน เด็กรับใช้จึงเข้าไปถาม พ่อบอกว่า “พ่อกลัวตาย กลัว ว่านอนหลับไปแล้วจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย” บุตรสาวจึงบอกให้พ่อ นอนสมาธิทำภาวนา และไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อ เสียชีวิตด้วยอาการอันสงบวันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2547 อายุ 86 ปี ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์เบญจมาภรณ์มงกุฎไทย (บ.ม.) พ่อตายไปได้ 7 วัน ลูกหลานรู้สึกเหมือนพ่อยังอยู่ในบ้าน เพราะสุนัขที่เลี้ยงไว้ กระดิกหางทําท่าดีใจมองไปบนเตียงที่พ่อเคย นั่งและนอน ลูกๆก็พูดเรื่องบุญกุศลที่พ่อเคยทำและลูกหลานทำให้ ราวกับพ่อนั่งฟังอยู่ และบอกให้พ่อไปฟังสวดพระอภิธรรมที่วัดด้วย กัน พ่อจากไปได้ 4 วันแล้ว ลูกหลานได้ทอดกฐินจักรพรรดิให้พ่อ โดยใส่ชื่อพ่อและแม่เป็นประธานกองพร้อมทั้งอุทิศส่วนกุศลไปให้ ท่านทั้งสอง คำถาม เหตุใด แม่ประจิตรา จาโรทก จึงชอบเลี้ยงเด็กในบ้าน หลายคน ท่านทำกรรมอะไรจึงมีอาการเหมือนเจ้าหญิงนิทรา แม่ ได้ยินเสียงลูกสาวพูดให้นึกถึงบุญและทำตามที่ลูกบอกได้หรือไม่ แม่เสียชีวิตแล้วอยู่ที่ไหนใน 7 วันแรก ได้กลับมาดูร่างตนเองหรือ เปล่าเพราะวันเก็บศพ ลูกสาวรู้สึกว่าแม่อยู่ใกล้ๆ ขณะนี้ แม่อยู่ที่ 81 กฎแห่งกรรม