ความคิดถึงและการทำบุญในครอบครัว : หน้า 71/105

คนพูดเพราะ ไม่เคยขึ้นมึงกูหรือเอ็งข้า หรืออีนั่นอีนี่ และคล้อยตามแม่กันไป หมด ทุกอย่างไม่เคยขัดไม่ว่าเรื่องลูกๆ การทํามาหากิน และการทําบุญ แม่ หายห่วงพ่อแล้ว เหลือแต่ความคิดถึง แบบธรรมดาๆ คิดถึงว่าเราเคยอยู่ด้วย กัน ทํามาหากินในครอบครัว มีปฏิกิริยา อาลัย แต่ไม่เกิดทุกข์ ไม่ร้องไห้ พ่อตาย ใหม่ๆแม่เหงา แต่เดี๋ยวนี้ ไม่เหงาแล้ว แม่เอาองค์พระเป็นเพื่อน โสด ไม่เหงา กลับชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ ทำให้นึกถึงองค์พระได้ อีกว่ามีคนมาคุยด้วย แม่จุดธูปบอกพ่อว่า ไม่ต้องห่วงครอบครัวนะ ให้ไปรับบุญ ที่ทำอุทิศให้ แม่เอาคนที่เรารักนับถือเข้าศูนย์กลางกาย ทั้งปู่ย่า ตายาย อยากให้ท่านมีความสุข ไม่ได้รับทุกข์ ไม่อยากให้ท่าเวร ทํากรรมกัน และเอาย่าเล็กเข้าศูนย์กลางกายด้วย ตอนมีชีวิตอยู่ ย่าเล็กเคยฝากเงินทําบุญและฟังวิทยุเวลาอยู่บ้าน ที่ย่าเล็กฝังใจ พรหมโลกว่ามีแต่ความสุขและอยากไปพรหมโลกนั้น เป็นเพราะได้ ฟัง พระเทศน์เรื่องพรหมโลกทางวิทยุนี่เอง แม่อยากฝากถึงชาวสวนด้วยกันว่า อยากให้เลิกฆ่าสัตว์ ตัดชีวิตเถิด การทําสวนเป็นอาชีพบริสุทธิ์ แต่ทําบาปไม่รู้ตัว แม้ เป็นสัตว์เล็กสัตว์น้อย ฆ่าเป็นหมื่นๆร้อยๆพันๆตัว เวลานี้ แม่สุข สบายพอใช้ได้แต่ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะเป็นอย่างไร กว่าจะรู้ตัวก็หลง 70 case study