ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปรนนิบัติมารดาของตนจนท่าน
ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
ย่าเล็กเลี้ยงพ่อประเสริฐ
มาตั้งแต่ยังเด็ก ด้วยต้องการให้
หลานชายทำสวนส้มของตระกูล
ส่วนบิดาของพ่อประเสริฐเป็นครูโรงเรียนวัดยายร่ม ต้องการให้ลูก
ชายเรียนหนังสือและรับราชการมากกว่าทำการเกษตร แต่ขัดย่า
เล็ก ผู้เป็นญาติผู้ใหญ่ของลูกชายไม่ได้ พ่อประเสริฐจึงเรียนหนังสือ
แค่ชั้น ป.4 ที่โรงเรียนวัดยายร่ม และเป็นชาวสวนส้มเต็มตัว
ยามเช้า พ่อกับแม่จะพายเรือพาลูกเล็กๆฝากย่าเล็กเลี้ยง
ก่อนไปทำสวนส้มข้างใน ตกเย็นจะมารับกลับบ้าน ย่าเล็กจะเอา
เชือกผูกขาเด็กซนแล้วเอาปูนแดงป้ายขาน่ากลัวดูเหมือนเลือดไหล
ทําให้หนูน้อยหายฃนไปได้พักหนึ่ง แต่เมื่อรู้ทันอุบายผู้ใหญ่ พ่อหนู
ก็หาทางแก้เชือกลงเล่นนํ้าคลองจนได้
ย่าเล็กเป็นคนสะอาด มีระเบียบ ฝาหม้อเหน็บเรียงตาม
ขนาดข้างฝา มีดเก็บในกระบอกไม้ไผ่ เวลาหุงข้าว หม้อไม่ด่า
เพราะมีกระทะเก่าๆรองหม้อ ฟินได้จากต้นไม้ตาย ทางมะพร้าว
และกิ่งไม้ เสื้อผ้าใหม่ จะเอามาห่อกระดาษ 2-3 ชั้นและหุ้มพลาสติก
กันไรเข้า บ้านช่องสะอาด เวลาว่าง ย่าเล็กมีวิทยุเป็นเพื่อน แต่
ไม่มีใครรู้ว่าฟังรายการอะไร เพราะทุกคนต้องออกสวนกัน
อรุณรุ่ง พระภิกษุพายเรือบิณฑบาตจากวัดต่างๆในสวนส้ม
มีวัดยายร่ม วัดใหม่หรือวัดสีสุก และวัดพุทธบูชา ย่าเล็กจะ
55
กฎแห่งกรรม