0 ครั้ง
บทนี้พูดถึงนิสัยที่คล้ายกับม้าอาชาไนยที่เราควรมีในการสอนตัวเองเพื่อไม่ให้หลงทางในการปฏิบัติธรรม โดยเน้นความสำคัญของการให้เวลากับศูนย์กลางกาย ซึ่งถ้าเราสามารถเข้าถึงความสุขที่แท้จริง ความบริสุทธิ์ก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และนำไปสู่วิถีแห่งการดำรงชีวิตที่ดียิ่งขึ้น
-นิสัยที่ดี
-การปฏิบัติธรรม
-ความสุขที่แท้จริง
-ศูนย์กลางกาย
-การพัฒนาตนเอง