ข้อความต้นฉบับในหน้า
แน่น จะเตือนกันดี ๆ ก็ไม่ว่า ต้องทำหน้าหิง ๆ ใส่กัน บางคนเกิดรำคาญมามาก ๆ เข้า ก็ตัดสินใจปล่อยตัว หลักห่าง หนีไปจากหมู่คณะ ความตั้งใจนี้ที่จะประคับประคองกันสร้างบารมีร่วมกัน คอยเป็นกัลยาณมิตรให้กัน ก็ยังต้องขาดตอนอย่างน่าเสียดาย โอกาสและบรรยากาศที่ดีของหมู่คณะก็พังลงน้อยลงไป
ประกาวที่ ๕ รู้จักประมาณในอาหาร เรื่องนี้ต้องพิจารณาว่า You are what you eat. แปลว่ากินอย่างไรได้ (สุขภาพ) อย่างนั้น ให้ดี ๆ
วัตถุประสงค์ของการรับประทานอาหาร คือเพื่อเติมกำลัง ให้พลังงานแก่ร่างกาย เพื่อแก้ไขความหิว ความกระหาย ความอ่อนกำลังของร่างกาย เพื่ออายุของเราให้นาน
การรับประทานอาหารจะเป็นคุณประโยชน์อย่างสูงสุด ก็เมื่อเราไม่ได้กำลังวังชา เรียวแรงที่ดีนั่งนั่ง หลับตาทำสมาธิภาวนาเพื่อให้เข้า ถึงที่พึ่งภายในตน แต่เมื่อใดที่เราไม่ระมัดระวัง คืไม่ประมาณในอาหารที่ รับเข้าไป เช่น รับประทานอาหารมากเกินไป ก็จะเกิดอาการน้องหงึกหนอง หน้าตาหย่อน เมื่อนั่งหลับตา ทำสมาธิภาวนา ก็ยังโกงเกสรสไปลูก ปล่อยให้บุญกุศลล้นไป
สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านี้ ไม่ว่าเชื่อว่า ทำให้คนบุญบุญหล่นไปเลยอ่ะแล้ว การกินอย่างรูปรา จึงสมเป็นกำลังบารมี แต่ถ้าในไม่มีประมาณก็จะผลาญบุญบารมี
ประกาวที่ ๕ เลือกอยู่ในที่สงบ คืไม่ใช่องค์ที่ก็เท่า งานการอะไรไม่ค่อยไปเสนอหน้ากับใครเขา ง่าย ๆ เขาไม่เชื่อจริง ๆ เป็นไม่ได้ แม้เข้าเชื่อจริง ๆ ก็ไปด้วยความระมัดระวังตัว เมื่อจะนั่ง จะนอน ก็เลือกอยู่ในที่สงบ
การฝึกตนเป็นผู้รู้ที่จะเลือกอยู่ในที่สงบ โอกาสที่จะบกพร่องเรื่องไม่ดี เพราะไปเห็นสิ่งที่ไม่ดี ไปสิ่งไม่ดี ไปลบสิ่งไม่ดี ไปสิ่งดีไม่ดี ไปเรื่องสิ่งไม่ดี ไปน้อยสิ่งไม่ดี จะมีโอกาสน้อย โอกาสที่นานจะเกิดขึ้นยาก แต่โอกาสที่บุญใหม่จะเกิด มีโอกาสที่จะผ่องใสขึ้น แต่เท่าอยู่ในอีกทีก็คริคริเมื่อใด โอกาสคิดไม่ดีมีเยอะ ฉะนั้น ต้องเลือกที่นั่ง ที่นอน ที่อยู่ในที่สงบ
ประกาวที่ ฝึกสมาธิเป็นประจำในรีวิทยาบำบัด ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการเดิน เดิน นั่ง ดั่งที่พระเดช-พระคุณหลวงพ่อคุณครูใหญ่ภูมิจะเตือนให้นอนหลับในอุโบสถบูชา และในอริยาบถอื่น ๆ ท่านก็เตือนใจโดยบอกให้ถ่ายร้อกูที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา ซึ่งก็อาจจะอยู่ในอุโบสถบูชา ถ้าในทำอย่างนั้นใจฟูกระจายออกไปคิดในเรืองราวต่าง ๆ ซึ่งมีโอกาสมากที่บายมินจะรั่วไหลเข้าไปในใจได้ ฉันนั้น เราต้องฝึกสมาธิเป็นประจำ ฝึกใจในมุมหยุดนั่งได้ที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งจะเข้าถึงพระธรรมภายในตัว
เมื่อ 'บุญ' ซึ่งเป็นพลังงานบริสุทธิ์ เป็นสิ่งที่เราเชื่อยู่ทุกนามใจเข้า-ออกตลอดเวลาเช่นนี้ ทำให้เราไม่รู้ว่า บุญในตัวของเราเหลืออยู่เท่าไร และจะหมดบุญในวันเวลาใดก็ไม่มีอุดมคติเตือนให้รู้ล่วงหน้าเสียด้วย การดำเนินชีวิตที่ดีงามเหมาะสมคู่ควรแก่การเป็นนักสร้างบารมี คือการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ปฏิบรมีเคยทำ ให้เลิก แล้วบาปใหม่ก็ไม่ทำอีก หมื่น สะสมบ่ออยเป็นนิส บุญม ถากดด้านสัมมาเข้าสู่ให้มาก และสำคัญที่สุดคือการฝึกใจให้อยู่ดีผ่องใสเป็นประจำ จะเป็นอุปการคุณเมื่อยืนใหญ่ต่อชีวิตของเราทั้งชาตินี้และชาติหน้า ตลอดชาติก็อย่าง จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม
ดังนั้น นักสร้างบารมีจะเป็นผู้สร้างวัฒนธรรมที่จะทำให้โลกนี้ ก็ต้องปฏิบัติตามคำสอนทั้ง ๖ ข้อ นี้ อย่างลำเล็มในชีวิตประจำวัน แล้วในแต่ละวันที่จะมีบุญบุคคลเพิ่มขึ้น บาปก็ลดลง ใจพ่อใจแม่ เมื่อบุญกุศลเพิ่มขึ้น บุญอ้อมเปิดดวงดีจัง ๆ ที่เป็นความสุขความเจริญเข้ามาในชีวิตโดยอัตโนมัติ การเกิด เป็นมนุษย์ของในชาตินี้ ก็จะสร้างบารมีได้อย่างคุ้มค่ากับชีวิตของเราทุกคนมายใจ-อ้อมกันเอง