การปรับอารมณ์ในการปฏิบัติธรรม : หน้า 103/121

ชัดเจน ด่างฝ้ายดงตาในยาม เพราะไม่นึกว่าจะพบกันในยามนี้ รีบบอกหลวงพ่อให้ท่านทราบ ท่านหยุดเดิน แล้วก็องดู่ง ๆ เป็นการทักทายกันแบบไม่ใช่เสียง แล้วอาคุณตะรายนี้ก็คร่อย ๆ เลือดหายไป การปฏิสัมพันธ์กับอาคุณตะรายนี้มีชื่อสายจากบารมีบรมฯ เมื่อวาว ๆ เกือบรี้อล้งปีที่ผ่านมา คือความน่ารักสุดของผม ทุกครั้งที่เห็นอาคุณตะรายนี้มักต้อนรับหลวงพ่อ เขาจะชอบเอาบ้านหลังของเขามาด้วย โดยเขาจะมารอต้อนรับที่บริเวณสวน น้ำล้น ทุกวันเมื่อหลวงพ่อจะเดินเข้าทำปฏิบัติธรรม ท่านจะต้องหยุดและมองหรือทักทายอาคุณตะรายนี้ก่อนทุกครั้ง ทำไมท่านถึงเป็นเช่นนั้น ความสงสัยนั้นทำให้ผมเริ่มคิดทบทวน หลวงพ่อพึงดื่มออกมาจากห้องปั้น ในห้องปั้นน่ะเพียงพระ เพิ่งประกอบ และเพิ่งคุยาเสร็จ ออกจากห้องปั้นท่านก็จะเดินเข้าไปยังทำปฏิบัติธรรม แต่ระหว่างทางท่านจะหยุดตรงน้ำล้น มองดูอาคุณตะก่อนทุกครั้ง ที่เป็นนั่นผมมักน่าจะเกี่ยวข้องกับการ "ปรับอารมณ์" การปรับอารมณ์ ผมยกให้เป็นศิลปะอีกวิชาหนึ่งในหลักสูตรชีวิต เราจำเป็นต้องปรับอารมณ์ ปรับความคิดยิ่งดีคั่งบ้างงานหยาบให้เป็นอารมณ์กลาง ๆ เลี่ยน่อนเพื่อให้เริ่มต้นเข้าไปสู่ อารมณ์ละเอียดในการปฏิบัติธรรมได้อย่างราบรื่น การปรับอารมณ์เช่นเดียวกับการรับประทานอาหาร ยิ่งเมื่ออายุมากขึ้นการรับรสจากความผิดไปหวาน จากร้อนใปเย็น จากของมันของทอดไปยังรสชาติดีอื่น ๆ สารพัดนั้น ลิ้นอาจปรับความรู้สึกไม่ทัน ขณะท่านรำลึกอยู่ จะดักอารมณ์อย่างอื่นมาเลยก็ได้ แต่หากดันตื่นดีจิตมาดเพื่อปรับการรับรสของฉันให้เป็นกลาง ลายรสเกิดลงเสียก่อน ย้อมทำให้การรับกิริยาอย่างอารมณ์ต่อไปเป็นไปอย่างสมบูรณ์ ผมยืนอยู่ส่วนบ้างล่ะ เห็น "หอยทาก" ที่หลวงพ่อหยุดมอง การปฏิสัมพันธ์ของท่านลักษณะนี้สั่งอย่างที่คิดไม่ผิด ระยะหลัง ๆ มานี้ การรับแจกของหลวงพ่อน้อยลงกว่าเดิม ใช้วาลั้น และกระชับกว่า