การช่วยเหลือและการทำบุญในสังคม : หน้า 4/120

輸出された文字は以下の通りです: "๒ บูญบูญ เรื่อง: พระมหาเสถียร สุขอธิษฐิโป ธ.ช. ๙ / พระมหาวีระ ธมมสารี ป.ช. ๙ / ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์ ไวยาวัจจะจมัย ร่วมด้วยช่วยกัน สุขสันต์ตลอดไป เราไม่อะไรให้ทาน ได้แต่เมื่อขาวร้องให้เด่นเดินทางเพื่อปรับปรุงบ้าน สร้างเศรษฐกิจด้วยบุญนั้น ฝ่ายของเรา จึงใส่ใจที่นำปาริมา เป็นที่ไหลออกแห่งวัดภูมารอย ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของเรา เพราะการบอกทางนั้น" (อังกฤษเปดด้วยคุก) ไวยาวัจจะจะแปลว่า การขนขาวช่วยทำ เนื่องจากบ้านของเขาอยู่ปากทางพอดี จึงแนะนำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ต่อส่วนรวมด้วยความสุขใจ การขนขาวช่วยเหลือคนอื่น เมื่อเห็นเขากำลังส่งสมบัติ หรือกำลังต้องการความช่วยเหลือ โดยไม่คาดคาย ไม่ดูแล ไม่เห็นแก่ตัว ว่าเป็นบุญแก่ชีวิตอย่างหนึ่ง เช่น ช่วยสร้างสะพาน สร้างถนน จุดคลอง จุดสะระ จุดอ่อน้ำ สร้างศาล สร้างวัด สร้างโรงพยาบาล ปลูกต้นไม้ ทำถนนหนทางให้สะอาด ช่วยถวายวัด หรือช่วยงานบวชนาค งานกฐิน ช่วยงานทำบุญเลี้ยงพระ ช่วยนิมนต์พระ หรือช่วยขับรถรังส่งพระหรือคนที่มาช่วยในงาน เป็นต้น ทั้งหมดนี้จัดเป็นบุญทั้งสิ้น แม้การช่วยเหลือคนเจ็บป่วย คนตกนาส คนถูกรถยนต์ หรือประสบอุบัติเหตุต่าง ๆ ช่วยจงคนแก่ข้ามถนนให้ปลอดภัย หรือชีพทางให้คนหลงทางก็จัดเป็นไว้วางจัย คือ บุญที่เกิดจากการขนขาวช่วยเหลือผู้อื่น ในอดีต ช่างผู้ยากไร้แต่ใจดีคนนึงเป็นคนมีศรัทธา แต่ไม่มีทรัพย์จะบริจาค because ลำพังตัวเองข้าวลากรอทห้มก็ยังไม่มี ช่างทุ่มเทนาว่าจักสละทรัพย์เป็นผู้มีศรัทธา รักในการบริจาคทาน เขาย่างมีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย โดยดิป ช่างผู้ยากไร้แต่ใจดีคนหนึ่ง เป็นคนมั่งศรัทธา แต่ไม่มีทรัพย์จะบริจาค เพราะ ลำพังตัวเองข้าวรอทห้มก็ยังไม่มี ช่างทุ่มเทนาว่าจักสละทรัพย์เป็นผู้มีศรัทธา รักในการบริจาคทาน เขาย่างมีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย"