ข้อความต้นฉบับในหน้า
D M C ช่องนี้มีคำตอบ
จากพระเกตฯ (ซึ่งก็คือคุณยายอาจารย์ของเราในภาพชุดปัจจุบัน) ผู้สืบทอดวิชาธรรมภายจากพระมหาเกตฯ
เมื่อได้ฟังธรรมจากพระเกตฯ แล้วก็เข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตและตัดสินใจออกบวชทันที เมื่อออกบวชแล้วก็ถึงใจฝึกตนเป็นพระแท้ ตั้งใจเล่าเรียนธรรมะ และสามารถเทศนาธรรมได้อย่างไพร้จับใจมหาชน ทำให้ลูกศิษย์ลูกหามากมาย
แต่ก็ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการนั่งสมาธิบานนัก ทำให้ผลการปฏิบัติธรรมของลูกไม่ก้าวหน้าที่ควร อยู่บ้างนึง ลูกไปเยี่ยมผู้ปฏิบัติธรรมกับบิดาและเขานำกมนำบุญที่เคยส่งสมบาตลอดชีวิต แล้วให้มาถามว่า จะได้รักษาให้โล่ง ๆ อยู่ตลอดเวลา ซึ่งลูกก็ทำหน้าที่ยอดดีมากมิได้อย่างเต็มที่จนผู้ป่วยหมดลมหายใจ
ลูกจึงได้ข้อคิดว่า ความตายไม่มีนิมิตหมาย ที่ผ่านมา ๆ มา เรายังหวังแต่เทคนิคสอนคนอื่น แต่ลืมให้ความสำคัญกับตัวเอง หากต้องตายไปในตอนนี้ก็คงจะตายเปล่า เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้จักความสุขที่แท้จริงเกิดจากใจหยุดนิ่งเลย รู้แต่ทฤษฎีเท่านั้น เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลูกจึงตั้งใจฝึกธรรมะ แล้วมันรักขาใจที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา
เมื่อมันประกอบความเพียรอย่างถูกหลักวิชา ในใจข้างลึกจึงลวงธรรมภายในกลางกายสูงสุดในจิตใจไปสู่ที่สุด
ในระหว่างที่ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะอยู่บนลูกก็ไม่ประมาทในชีวิต ประพฤติปฏิบัติธรรม เรียบง่าย จนกระทั่งในที่สุดก็ถึงพระธรรมมายุในที่สุด ใส สว่าง หลังจากนั้นลูกก็ถึงใจเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชาธรรมภายในจนหมดอายุขัย และเดินทางกลับสุดสตูร
งามบุญพิเศษ เบตมูปิสัตว์ ได้ในที่สุด
ส่วนลูกสาวก็ถึงใจปฏิบัติธรรมจนเห็นดวงสว่างที่ศูนย์กลางกาย และรักษาดวงสว่างนี้ได้จนหมดดวงตลอดกาย หลังจากละจากโลกลี้ไล่ แล้วเดินทางกลับสุดสตูร
งามบุญพิเศษ เบตมูปิสัตว์ ได้ในที่สุด