คุณค่าของการเกิดเป็นมนุษย์และการแสวงหาบุญ : หน้า 47/104

บริสุทธิ์นั้น ถ้าสังเกตจากคนในยุคนี้ จะพบว่ามีน้อย จริง ๆ คนจำนวนน้อยนิดนี้แหละที่จะได้มาเกิดเป็น มนุษย์อีก ที่เหลือก็แยกย้ายกันไปตามกรรมที่ได้ กระทำมา ความยากของการมาเกิดเป็นมนุษย์นั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ว่า เปรียบเหมือน มีห่วงขนาดเล็กลอยเคว้งคว้างอยู่ในมหาสมุทร ทุก ๑๐๐ ปี จะมีเต่าตาบอดโผล่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง โอกาสที่เต่าตาบอดตัวนี้จะสอดหัวเข้าไปในห่วงนั้น ได้พอดีว่ายากมากแล้ว โอกาสที่จะมาเกิดเป็น มนุษย์ยากยิ่งกว่านั้นเสียอีก เรื่องยากอีกประการหนึ่งนอกจากการมาเกิด เป็นมนุษย์ ก็คือ การได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา เพราะกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์จะ มาตรัสรู้นั้น ต้องบำเพ็ญบารมีให้เต็มเปี่ยมเสียก่อน ไม่ใช่จะเป็นกันได้ง่าย ๆ พระโพธิสัตว์ท่านต้อง บำเพ็ญบารมีเป็นเวลายาวนานอย่างน้อย ๒๐ อสงไขย กับแสนกัป* บางพระองค์ต้องบำเพ็ญบารมีนานถึง ๔๐ อสงไขย จึงจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเมื่อเราอุตส่าห์สร้างบุญกุศล รักษาศีล ๕ บริสุทธิ์ จนกระทั่งได้มาเกิดเป็นมนุษย์ และได้ พบพระพุทธศาสนา ได้ฟังคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า เราก็ควรจะใช้โอกาสอันดีที่เกิดขึ้นได้ ยากนี้ให้คุ้มค่า ด้วยการแสวงหาสิ่งที่มีค่ามากที่สุด มาเพิ่มเติมให้ชีวิตของเรา การเกิดมาครั้งนี้จะได้ไม่ สูญเปล่าหรือขาดทุน สิ่งที่มีค่าสูงสุดของทุกชีวิตในสังสารวัฏก็คือ “บุญ” เพราะบุญคือสิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุข ความสำเร็จทั้งปวงไม่ว่ามนุษย์หรือผู้ที่ละโลกไปแล้ว จะมีความสุขความเจริญได้ล้วนต้องใช้บุญทั้งสิ้น การแสวงหาบุญมีได้หลายวิธี วิธีการหลัก ๆ ก็คือ ทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา แต่โอกาส ในการแสวงหาบุญของคนเรานั้นมีไม่เท่ากัน มีบุญ บางอย่างที่บางคนทำไม่ได้ เช่น บุญบวชพระ เพราะ บุญนี้เป็นบุญเฉพาะของลูกผู้ชายเท่านั้น การเกิดมา เป็นผู้ชายจึงนับว่าทั้งโชคดีและมีบุญมาก เพราะ สามารถเติมบุญแบบก้าวกระโดดได้ เนื่องจากการ บวชพระจะทำให้ผู้บวชได้บุญเพิ่มขึ้นอย่างมากมาย จากการบำเพ็ญบารมีอย่างเข้มข้นครบถ้วนทั้ง ๑๐ ประการ เช่น ศีลบารมี เราจะได้ถือศีลถึง ๒๒๗ ข้อ เนกขัมมบารมี ได้ประพฤติพรหมจรรย์อย่างบริสุทธิ์ ครั้ง ทำเช่นนี้ * กัป เป็นหน่วยวัดเวลาที่ยาวนานมาก สมมติว่ามีขุนเขากว้างใหญ่ สูง ๑ โยชน์ กว้าง ๑ โยชน์ ยาว ๑ โยชน์ (๑ โยชน์ เท่ากับ ๑๖ กิโลเมตร) ทุกเวลา ๑๐๐ ปี มีเทวดาเอาผ้าทิพย์เนื้อละเอียดมาลูบขุนเขานั้น ทุก ๑๐๐ ปี จนขุนเขานั้นสึกลงราบเสมอพื้นดิน ถือว่าเป็นเวลา ๑ กัป / อสงไขย เท่ากับ 90,000,000 loo