ข้อความต้นฉบับในหน้า
ว มม ม
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com)
ตามหลวงพ่อ >> เส้นทางสร้างบารมี >> พระครูปลัดภูเบศ ฌานาภิญโญ >> บางสิ่งที่ใส่ลงไป
“สมัยนั้นโบสถ์ยังเป็นเนินดินอยู่ข้างโบสถ์ก็ยังไม่มีอะไรเลย” พระครูปลัดภูเบศ ฌานาภิญโญ
พระมหาเถระรุ่นบุกเบิกของวัดพระธรรมกายได้เมตตาย้อนบรรยากาศการสร้างวัดให้ฟัง
บางสิ่งที่ใส่ลงไป >> ต้นกล้วยต้านพายุ
ช่วงที่กำลังทำถนนกันอยู่บริเวณหน้าประชาสัมพันธ์หินอ่อน ตอนนั้นราวเดือนเมษายนซึ่งเป็นช่วง
พายุฤดูร้อนเข้า ทั้งลมและฝนกระหน่ำลงมา
“พอพายุมาพวกช่างก็รีบเข้าที่ร่มหลบพายุฝนกัน หลวงพี่ก็เข้าไปหลบฝนด้วย ก็ไปอยู่
ข้าง ๆ เขา
จากนั้นสักพักเสียงเชียร์ของคนงานก็ดังขึ้น “แรงอีกหน่อยหนึ่ง ๆ” ต้นกล้วยที่อยู่ริมตลิ่ง
เอนต้นลงเรื่อย ๆ ตามแรงลมพายุ คนงานต่างก็ลุ้นพร้อมกับส่งใจเชียร์พายุให้พัดแรงขึ้น ๆ
เสียงเชียร์ดังขึ้นเรื่อย ๆ แต่ต้นกล้วยก็ไม่ยอมแพ้ พยายามยืนสู้ต้านพายุอยู่อย่างนั้น เมื่อ
พายุอ่อนตัวลง กล้วยก็ตั้งลำต้นกลับขึ้นมาเหมือนเดิม สักพักพายุพัดมาอีกระลอกทั้งหนักและ
แรงกว่าเดิม ต้นกล้วยเอนลงจนแทบขนานกับพื้นดิน เสียงเชียร์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เมื่อสุดที่จะต้านทานได้ ในที่สุดต้นกล้วยก็เลยถูกถอนรากล้มฟาดลงกับพื้น
หลวงพี่เล่าว่า “ทุกคนปรบมือชอบใจ เสียง เฮ! จากหัวหน้าคนงานที่ชื่อบุญช่วยดังกว่าเพื่อน”
เมื่อพายุสงบ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ทุกคนก็เก็บงานแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน พอวันรุ่งขึ้น
ทุกคนก็มาเข้างานทำถนนกันต่อ เมื่อหลวงพี่เห็นว่ามีบางคนหายไปจึงถามคนงานว่า “วันนี้
บุญช่วยไปไหน”
ครับ”
“ไม่มาครับ” ทุกคนมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม
“ทําไม?”
“กำลังซ่อมบ้านอยู่ครับ ลมพายุเมื่อวานนี้หอบทั้งหลังคาทั้งฝาบ้านของบุญช่วยไปหมดเลย”
เขาหายไปประมาณ ๓ วันก็กลับมา “บุญช่วย ทำไมเพิ่งกลับมา?”
เขาหัวเราะแหะ ๆ บอกกับหลวงพี่ว่า “ผมมัวแต่ทำหลังคาใหม่ ฝาบ้านใหม่ ซ่อมบ้านอยู่
oytryn