การศึกษาในพระธรรมวินัย ผ้าสีสุดท้าย หน้า 47
หน้าที่ 47 / 152

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการศึกษาในพระธรรมวินัย โดยเน้นที่การมีบุญและการหลุดพ้นจากกิเลสสู่การบรรลุอัตนินิพพาน การเข้าใจว่าใครมีบุญมากหรือมากน้อยขึ้นอยู่กับความสามารถในการพ้นจากทุกข์ ไม่ขึ้นอยู่กับตำแหน่งทางสังคมหรือความร่ำรวย โดยลูกเณรที่ได้ศึกษาพระธรรมถือว่าได้โชคลาภมากที่ได้อยู่ในเส้นทางนี้ ซึ่งเป็นก้าวแรกสู่ความบริสุทธิ์และการหลุดพ้น.

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาในพระธรรม
-ความหมายของบุญ
-การหลุดพ้นจากกิเลส
-การบรรลุอัตนินิพพาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

2 ผ้าสีสุดท้าย 1 วันอังคารที่ 30 เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๙ ลูกเณรรู้ตัวหรือเปล่าว่า ลูกเณรมีบุญมากที่ได้มาเรียน พระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เขาจะว่าว่าใครมีบุญ มากบุญน้อย วัดกันตรงนี้ ว่าใครดิบทุกข์ได้ เป็นผู้บริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสะไปสู่อัตนินิพพานได้ อย่างนี้เขา ถือว่าเป็นผู้มีบุญมากที่สุด เขาไม่ได้ว่าว่าใครเป็นนายกรัฐมนตรี เป็นมหาเศรษฐีของโลก เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ์เท่านั้น นั้น มีบุญเหมือนกัน แต่มีบุญระดับปานกลาง มีบุญมากที่สุดต้อง ไปสู่อัตนินิพพาน การมีบุญที่ได้เป็นเทวโลกเทวาลัยของสมณะอย่าง ที่ลูกเณรเป็น มีเครื่องแบบชุดสุดท้ายของสังสารวัฏ คือผ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More