การค้นหาผู้รู้เพื่อความรอดจากทุกข์ทรมาน : หน้า 39/152

ถึงจะรอดปลอดภัยจากความทุกข์ทรมานในสงสารวัฏและในบายน เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องแสงหาผู้รู้ที่จะเป็นหลักที่พึงให้เขาได้ ผู้ที่จะเป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกได้นั้นก็คือ ผู้ที่ได้เข้าถึงธรรมภายใน เพราะว่าถึงหลักของชีวิตแล้ว เอตัวรอดปลอดภัยแล้ว ต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องของการทำหน้าที่ที่จจะเป็นหลักเป็นที่พึ่งให้ชาวโลก ถ้ารู้แล้วเห็นแล้วไม่ไปทำหน้าที่นี้ มันก็ผิดหน้าที่ หน้าที่ของเรา ก็ไม่สมบูรณ์ได้แต่ประโยชน์ตน แต่ว่าประโยชน์ท่านนั้นยังไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็จะต้องทำหน้าที่ที่กันต่อลงไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ เหมือนอ้อยที่เขาหีบเอาความหวานหมดไป เหลือแต่ชานก็ทิ้งไปอย่างนั้น ร่างกายก็เช่นเดียวกัน เมื่อเราอาศัยสร้างความดีเพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงคราวที่ร่างกายใช้ไม่ได้ก็จากไปสู่พภูมิใหม่ เหมือนราชะดิ้นที่แต่ทำลายไปใช้ชนะทองคำเท่าน้อยนิด การที่จะเดินทางไปสู่เส้นทางสายกลางภายในนั้น เป็นการเดินสวนกระแสโลกัส กระแสแห่งความทุกข์ทรมาน เพราะฉะนั้นจงมีความสุขและสนุกสนานกับการสวนกระแส ซึ่งเป็นสิ่งที่จะทำให้กาย วิชา ใจของเราศรัทธามองให้