การฝึกฝนตนเองในวัยลูกเณร ผ้าสีสุดท้าย หน้า 71
หน้าที่ 71 / 152

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการฝึกฝนตนเองในวัยลูกเณร โดยเน้นถึงสุขภาพดีและความพร้อมในการศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน ในช่วงเวลานี้ ลูกเณรมีทั้งสุขภาพแข็งแรง ไม่มีภาระกังวล และมีโอกาสที่จะฝึกฝนตนเองเพื่อรองรับวิชชาธรรมกาย การทำงานและกิจกรรมทุกอย่างมีเป้าหมายในการสร้างบารมี ซึ่งจะช่วยให้ลูกเณรเจริญเติบโตและมีความสุขในชีวิต อนาคตมีความหมาย และไม่ควรมองทุกสิ่งเป็นเพียงความลำบาก แต่เป็นการก่อสร้างบารมีเพื่อชีวิตที่ดีขึ้นต่อไป

หัวข้อประเด็น

-การฝึกฝนจิตใจ
-การศึกษาวิปัสสนา
-การสร้างบารมี
-สุขภาพในวัยเยาว์
-การเตรียมรับวิชชาธรรมกาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ของผู็มีบุญมีมาอยู่ในภาวะจุดสูงสุดแล้ว อะไรๆไม่เป็นอุปสรรคทั้งนั้น จะเป็นคำแนะนำสอน กฎระเบียบวินัยก็ ดีก็เป็นเรื่องเล็ก เราทำตามเสียก็หมดเรื่อง แล้วก็ตั้งใจฝึกฝน ตนเองให้ดี ให้สมควรที่จะรองรับวิชชาธรรมกาย เรียนเราก็อยู่เป็นสุขสบาย เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืน เดี๋ยวเดือน เดี๋ยวปี เดี๋ยวก็แก่ม่กกันแล้ว ◎ หยุดเหงื่อที่หลัง...ต่างกลิ่นเป็นบุญ วัยของลูกเณร เป็นวัยที่เหมาะสมในการศึกษาวิปัสสนากรรมฐานอย่างยิ่ง เพราะว่าวัยนี้โรค น้อย สุขภาพยังแข็งแรง เครื่องกังวลก็ไม่มี เหนื่อย เหนื่อยแค่เดียว เดี๋ยวพักก็หาย ลูกเณรยังเหนื่อยไม่จริง วัยขนดาหลวงพ่อไมเหนื่อยจริง นั่งเฉยๆ ก็เหนื่อย นอนเฉยๆ ก็เหนื่อย ในวัยของลูกเณรกลังก็แข็งแรง สดชื่น เบิกบาน มีความพร้อมทุกอย่างเลย ตั้งหน้าตั้งตา ศึกษาเล่าเรียน ฝึกฝนตัวเราให้ดี ทุกกิจกรรมมีไว้เพื่อ การสร้างบารมีเพียงนั้น อย่าคิดเพียงตื้นๆ ว่า ทำไมเราจะต้องทำงานโน่น ทำงานนี่ ลำบาก ลำบากจังเลย อย่าไปคิดอย่างนั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More