ปากทางแห่งความเสื่อม : หน้า 67/152

คล้ายกรังขัง ปากทางแห่งความเสื่อม ปากทางดูสวยสดงาม ดูหรู ทีเดียว เราบลองไปดูรม รู้เท่า หรือลุ่มโจนดปลา ปากทางมั่น ลื่น สวย ลงง่าย เช่นเดียวกับปากทางแห่งความเสื่อม แห่ง ความหยานะ ดูสวยสดงาม ลื่นและลงง่ายอย่างนั้น เห็นแล้ว ชวนเก่าการเข้าไปจริงๆ แต่พอหล่นตกลงไปแล้ว ขึ้นไม่ได้ พันธนาการของชีวิตก็เช่นเดียวกัน เรามองออกไปนอก วัด เห็นเพื่อนฝูง เห็นชาวโลกรู้ได้เรียนสูงๆ จบปริญญา นั่งรถ เบนซ์รถเก่ง มีลูกมีเต้า เข้าวัดหัวเราะร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส มีคนหน้าถือตาม มีริ้วรอยรอบล้อม พรงพร้อมทุกอย่าง เขา คงจะมีความสุข ส่วนเราอยู่ในวัด นั่นกระเบียบ นั่นก็เนี่ย นั้น ก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ อะไรไม่ได้ลักอย่าง อยากจะกินถ้วยเตี๋ยว ตอนกลางคืนก็ไม่ได้ กินนม่าใส่ไข่เยี่ยมก็ไม่ได้ จะดูนั่นดู นี่ไม่ได้ ดื่นเสียงกล้ามเนื้อกระดูกก็ต้นไม่ได้ มันชักอิดอัด แล้วดูเพื่อนฝูงที่อยู่ข้างนอก ดูเขามีความสุขจังเลย แต่นั่นละ หน้าชื่นอกตรม คนในอยากออก คนออกอยากเข้า จะออกก็ ไม่ได้ แต่คนออกยังไม่รู้เรื่อง ยังสับสนอยู่ อยากจะเป็นอย่าง นั้น สุดท้ายก็หลงไปจงตกลงไปในไท