การปล่อยวางและความสมบูรณ์ของชีวิต : หน้า 86/152

รู้สึกว่าเราขาดแคลนทรัพย์ ขาดแคลนลาภ ยศ สรรเสริญ คนย่ิงชื่นชม ถ้าเมื่อเรารู้สึกขาดแคลน เมื่อขึ้นเร่งยากนอนอยู่ แต่เมื่อไรเรามีความรู้สึกว่า ไม่ต้องการอะไรเลย ต้องการแค่ ปัจจัย ๔ อันควรแกสมณบริโภค มีอาหารเพียงสั่งสาร มีจิว ไม่ฝืนไว้ปิดร่างกายป้องกันความชราา ไว้ให้ความ อบอุ่น ป้องกันลม แดด ฝน สัตว์ร้ายต่างๆ มีที่อาศัยเล็กๆ จะได้ไม่ต้องดูแลมาก จะได้มีเวลาทำสมาธิวาสนาได้เต็มที่ มีหยูกยาพอจะรักษาสั่งสารซึ่งมีความเจ็บเป็นธรรมดา ให้ร่างกายพอทนจะสู้ต่อไปเพื่อการบำเพ็ญสมถะธรรม ถ้าหากว่า ใครมีอยู่แล้วรู้สึกว่าเต็มเปี่ยม ไม่ได้ ขาดแคลนอะไรเลย รู้สึกสดชื่นเบิกบาน อย่างนี้จึงจะเรียกว่า ไม่อ่อน ไม่ขาดแคลน สามารถเป็นอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง จะ เป็นผู้ใกล้ต่อหนทางพระนิพพาน ใกล้ต่อที่สัทธรรม เป็นผู้ ควรแกการเคารพสักการบูชาของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย หลวงพ่ออยากให้ลูกเป็นอย่างนี้จงเลย วัยที่เหมือน ดอกไม้บานในยามเชา กำลังสดชื่นแรง พอสมามสัมพุทธ เจ้าท่านเรียกว่า ทะระ คือ วัยหนุ่ม มีความแข็งแรงที่จะต่อสู้ ทุกสิ่งได้ ถ้าทนปวดทนได้ ทนความสนุกสนานเพลิดเพลินได้