การทำบุญและการให้ทานที่ถูกต้อง : หน้า 8/140

บำทิตผู้ผู้เจ้าผู้จรงทั้งหลายใน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าส่งต่อแล้วโดยชอบ ซึ่งเป็นบุญเขาอวยทานแล้วมีผลมาก ข้าพเจ้าทำจิตให้เสื่อมใสในพระองค์ว่า พระพุทธเจ้าส่งจากป่ามาสู่บ้านเพื่อประโยชน์แก่เราท่าน จึงได้เข้าถึงพิพัฒวงศ์ เพราะบุญนี้วรรณะของข้าพเจ้าจึงเป็นเช่นนี้ เพราะบุญนั้นทิพย์-สมบัติจึงสำเร็จแก่ข้าพเจ้า อีกทั้งวรรณะของข้าพเจ้าสว่างไสวไปทุกทิศ นี่เป็นหลักวิชาที่ช่วยในการตัดสินใจทำทานของพวกเราว่า หากจะทำบุญทั้งที ควรทำอย่างไรจึงจะได้บุญมากที่สุดสมกับที่หาทรัพย์ด้วยความเหนื่อยยากลำบาก ทรัพย์นั่นจะได้เกิดประโยชน์ใหญ่ติดตามตัวเราไป ข้ามภาพข้ามชาติ ไม่ใช่เพียงทำตามอารมณ์ทำเพราะอยากเด่นอยากดัง อยากมีเสียง หรืออยากให้คนยอมรับนั้น ซึ่งยังไม่ใช่วัตถุประสงค์ของการให้ การจะทำความดีใด ๆ ต้องศึกษา หลักวิชาให้ดี ถ้าไม่รู้หลักจะได้ผลไม่เต็มที่ และ ต้องมีเป้าหมายการให้แน่ใจ ถ้าหากไม่แน่ใจว่าจะได้ผลเต็มที่ และ ต้องตั้งเป้าหมายไว้ให้ชัดเจน คือ เป็นไปเพื่อการบรรลุผล ผล นิพพาน พวกเราโชคดี ที่ได้รับหลักคำสอนจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็ทำให้ลูกหลานเราได้ ทำทานทั้งทีควรถึง หลักการให้ ๕ ประการนี้ ทุกข้อก็ทั้งนั้น แต่ ดีที่สุด คือ ต้องให้เพื่อแกล้วระดับจิตใจของเรา ให้สูงขึ้น เพื่อจะได้เป็นการระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น เพื่อจะได้เป็นการระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น เพื่อจิตใจของเราให้สูงขึ้น ซึ่งเป็นหนทางที่ดีที่สุด “ถ้าว่าสัตว์ทั้งหลายพึงรู้แจ้งการ จะแนะนำทานเหมือนอย่างที่พระอริยเจ้า ตรัสแล้ว สัตว์ทั้งหลายก็จาดรู้ความตะหนี่ อันเป็นมลิน มีใจผ่องใส พึงให้ทาน ทายเป็นอันมากครั้นให้ทานนานเท่าไร ก็ง่ายใน ทักษิณยบุตรผู้อาสวรรคของที่มาสักการบูชา ทั้งหลายแล้ว จุติจากความเป็นมนุษย์เริ่มไปสู่ สวรรค์ (ทานสูตร)