การกลับมาพบกันอีกครั้งหลังการพลัดพราก : หน้า 114/140

D M C ช่องนี้มีคำตอบ คุณแม่มีในใจว่า ทำไมหน้าตาของเธอช่างเหมือนกับคุณแม่ที่จากไปนาน จึงลองเข้าไปสะกิดถามว่า “น้ำจะ น้ำชื่ออะไร” หญิงวัยกลางคนตีความว่า “ชื่อ น้อย” คุณแม่อันหยาดไปเพราะคิดว่าทำผิดคนหญิงคนนี้จึงถามกลับว่า “อ้าว... แล้วถามทำไมล่ะ” คุณแม่จึงบอกว่า “คิดว่าเป็นคนรู้จักที่ชื่อ สร้อย” ผู้หญิงคนนั้นจึงเล่าว่าเมื่อก่อนเธอ ก็ชื่อสร้อยเหมือนกัน แต่พอมาได้สามีใหม่ก็เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “น้อย” แล้วถามกลับว่า “แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ” คุณแม่บอกชื่อและเล่าเหตุการณ์ที่ถูกแม่ทิ้งเมื่อสมัยเป็นเด็ก ยังไม่ทันจะกล่าวหญิงคนนั้นก็ว่าแกะแบะคุณแม่เข้ามาใกล้ ๆ อาทขึ้นมาเสียงดังว่า “มันหนูกล้าฉันนะสิ” ในที่สุดคุณแม่ก็เจอภาพกับเเม่น้ำ โดยยอมในวันนี้อาจจะทรงนั้นเอง ทั้งสองท่านมีความสุขมากที่ได้เจอกันอีกครั้งหลังจากพลัดพรากกันมานานกว่า 14 ปี แม้ว่าคุณยายจะทิ้งคุณแม่ไปโดยไม่ได้เลี้ยงดูเลย แต่เมื่อได้มาเจอผม คุณแม่จึงผมตั้งใจดูแลคุณยายอย่างดี หมั่นไปเยี่ยมคุณยายที่บ้านสลุใหม่ทุก ๆ เดือน พร้อมกับมอบเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ท่านใช้สอย และเมื่อคุณยายป่วยก็รับดูแลที่บ้านโดยที่ไม่เคยโกรธเคืองเลย พยายามทำหน้าที่ลูกที่ดีเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ตัวผมเอง เข้าบวชครั้งแรกตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๓๐ ช่วงแรกยอมรับว่ามียังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องเป้าหมายชีวิตมากนัก ทุกครั้งที่ทำบุญ จึงทำแบบไร้จุดหมาย ทำแล้วก็มีอิทธิพลให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง มีความสุขไปในวันนี้เพียงอย่างเดียว แต่ สิ่งนั้นบุญก็ยังส่งผลเป็นอัศจรรย์ เพราะสังเกตว่าชีวิตของผมดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัดทั้งในด้านการศึกษาและหน้าที่การงาน ทั้งก่อนเข้าวัดชีวิตผมไม่ค่อยจะราบรื่นสักเท่าไหร่ หลายปีที่ผ่านมา ผมสามารถคว้า ปริญญาโทมาได้ถึง 2 ใบ โดยสำเร็จปริญญาโท เกียรตินิยมด้านวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ จากคณิต ตอบคำว่าพริญญาโทด้านเทคโนโลยีสารสนเทศจากประเทศออสเตรเลีย ขณะทีเรียนต่อที่ต่างประเทศ ผมสามารถก้าวเทอมแรกได้ระดับยอดเยี่ยม A+ ทุกวิชา ทางมหาวิทยาลัยจึงจ้างให้ผมทำหน้าที่เป็น Marker คอยตรวจข้อสอบและการบ้านของนักศึกษาผมจึงได้รับคำตอบแทนมากพอที่จะส่งต่อให้เรียนจนมาได้อย่างสบาย ๆ หลังจากกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นาน ก็เหมือนบุญจัดสรรทำให้ผมได้เข้าทำงานในบริษัทประกันภัยที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย รายได้ดีมาก โดยที่ผมไม่ต้องออกไปเราขายประกันให้เหมือนลูก ผมตะหนักว่าความสำเร็จทั้งหมดนี้ เป็นเพราะอานุภาพบุญที่ทำคุณน้องนาบบุญ ดังนั้นทุกครั้งที่หลวงพ่ออนุโมทนาให้ลูก ผมจึงมุ่งเท่าทำอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อย่างน้อยที่สุดก็ 1 ธ ค ครับ ดังนั้น สิ่งที่ผมภูมิใจที่สุดในชีวิตจึง ไม่ใช่การได้ปริญญาโท 2 ใบ หรือความสำเร็จ