การบรรลุธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 25/140

เมื่อทรงมองเห็นภัยในวัฏสงสารจึงเสด็จออกจากถนนเพื่อแจงทางพ้นทุกข์ ทรงบำเพ็ญเมตตาอย่างแรงกล้าจนกระทั่งได้ตรัสรู้ได้ความไม่สิ้นหวังในวันตรัสรู้พระองค์มีพระทัยตั้งมั่น ใจหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ที่กลางกายศูนย์กลางในยามต้นทรงเข้าสู่ถึงกายธรรมพระโอษฐ์บรรจงไฟธนิวาสสนผุดิฐํ สามารถธิลาอัชชัตหันหลังหลังทั้งของพระองค์เองและผู้อื่นได้ ในยามที่เข้า ทรงเข้าสู่กายธรรมพระองค์บรรจงจุดปฐมฐานทั้งของพระองค์เองและผู้อื่นในยามสุดท้าย ทรงบรรจงอาสภิกขุญาณ สามารถจัดเก็บสาสะให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ ตรัสรู้เป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ต่อมา พระพุทธองค์ทรงเผยแผ่พระพุทธศาสนามาตลอด ๕๔ พระชัน ทรงบำเพ็ญพุทธกิจโปรดสรรพสัตว์ทรงแสดงธรรมพร้อมทั้งอธิษฐานและพยัญชนะ งดงามทั้งเบื้องต้นท่ามกลางและเบื้องปลาย จบจนวาระสุดท้ายทรงจะสังเวระและกล่าวปัจฉิมโอวาทไว้ว่า "สงสารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา เฉพาะหลายจงยังประโยชน์ตนและผู้อื่นให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด" จากนั้นทรงเข้ามหาบิดและเสด็จดับขันธ์อนินพาน เข้าสู่อายุนิพพาน ภายในอรรถประสูติที่หนึ่ง ตรัสรู้ที่หนึ่ง และปริณิพาพันอีที่หนึ่งแต่ในแม้การปฏิบภายใน ประสูติ ตรัสรู้ และปริณิพพานที่เดียวกันที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๓ ของพระองค์ เพราะนั่นศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จึงเป็นตำแหน่งที่สำคัญที่สุดของโลก เป็นทางไปของพระอรหันต์ พระอรันต์ เป็นทางมรรค ผล นิพพาน ของทุกคนบนโลกที่จะต้องเอาใจมาหยุดยั้งอยู่ตรงนี้ เพื่อให้ได้บรรลุธรรม บรรลุจุดประสงค์ของชีวิตที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มาพบพระพุทธศาสนา และมีดวงตาเห็นธรรม ดังนั้น วันนี้จังหวะวันที่มีความหมายต่อตัวเราและชาวโลกเป็นอย่างยิ่ง เพราะวันนี้เกิดขึ้น เราจึงมีโอกาสได้ฟังพระธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า และได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ได้รู้ถึงทางดับทุกข์ รวมทั้งได้ลงมือปฏิบัติให้พ้นจากทุกข์ เข้าถึงธรรม เพราะฉะนั้นวันนี้ลูก ๆ ทุกคนจะต้องตั้งใจปฏิบัติธรรม หยุดใจของเราให้สนิท ให้เข้าสู่ธรรมนภในให้ได้ ถ้าทำได้อย่างนี้จะได้รับชื่อว่าปฏิบัติชาววินัยบูชา ซึ่งจะมีอานิสงส์สมาก เพราะการบูชาพระสัมมาสัมพุทฌเจ้าไม่ว่าพระองค์ยังมีพระขนมมีชัยหรือไม่ก็ตาม หากมิจฉาเลื่อมใสเสมอกันย่อมมีอานิสงส์มากมายที่จะประมาณได้