การสร้างบุญและการละบาปในพุทธศาสนา : หน้า 88/128

เจั่งลง ความเค็มจะลดลง วิบากกรรมที่ตามมาจะกลาง แต่บทที่ทำไปแล้วยังมีอยู่ แต่ทูธืออนถ้าเราสร้างบาปบุญเยอะ ๆ จะรอให้คนอื่นมาอภัยโทษไม่มีหรอก มีแต่ต้องสร้างบุญด้วยตัวของเราเองค่ะ แล้วหยุดสร้างบาปใหบุไปเจอจางให้บทเบา ๆ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าถึงตรัสว่า "อุตตะ หิ อุตตะ นาโค" คือเราต้องพึ่งตนเอง คนอื่นช่วยเราไม่ได้ เราต้องละชั่ว ทำดี แล้วทำใจให้ผ่องใส อย่างนี้พอจะได้ดั่งใจแล้วก็จะง่ายขึ้น ดั่งตัวอย่างเรื่องของพระเจ้าชาติตรัชครู ที่ไปบุกกับพระเทวทัต จนสุดท้ายจากเจ้าชายที่เป็นคนดีฆ่าพ่อ คือ พระเจ้าพิมพิสาร เพื่อหวังจะบั่นครองบัลลังก์ พอพ่อก็เท่ากับว่าจะอานรยกรรม ซึ่งเป็นกรรมที่หนักมาก อานรยกรรมมีทั้งหมด 5 อย่าง คือ 1. ฆ่าพ่อ 2. ฆ่ามแม่ 3. ฆ่าพระอรหันต์ 4. ทำร้ายพระพุทธเจ้านอเล็ด 5. ทำสงเกท คือยุให้พระทะเลาะกัน ให้สงแตกกัน กรรม 5 อย่างนี้อย่าไปทำเด็ดขาด อย่าทำทั้งโดยตรงหรือโดยอ้อม การที่เราไปใจดีพระสงฆ์ปูนนี้ด้วยความรู้ที่ผ่านมาไม่ถึงการพูดไปพูดมาจนพระท่านเข้าใจผิด แตกกันขึ้นมา เราเสร็จเลย เป็นอัณฑ Richards ถึงแม้ท่านจะไม่งบกับแตกกัน แค่บาดหมางกัน ไม่ค่อยชอบใจกัน เราก็เริ่มมีความเสี่ยงแล้วอย่าทำผิดขาด พระเจ้าชาติตุฆ่าพ่อตามแรงเชียร์ของพระเทวทัต เท่ากับท่านนัดกรรม นั่นคือ ปิดวรรต ปิดนพานเลย ชาตินะทำดีเท่าไรก็ตาม ตนถนนแน่นอน ไม่มีทางที่จะขึ้นสวรรค์ได้ ไม่มีทางบรรลุธรรมหรือบนพานได้ แต่ชาติถ้าต่อไปยังมีสิทธิ์ ชาตินั้นตายแล้วต้อง เมื่อผ่านยุคสมัยไป กฎหมายอาจมีการเปลี่ยนแปลงได้ กุศลธรรมมีการเปลี่ยนแปลงไหม? กุศลธรรมไม่มีทางเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้เลย คงตัวอยู่เช่นนั้น พระพุทธเจ้าทรงไปเห็นกุศลแห่งธรรม และทรงบอกว่า อกุศลธรรมบ่อ 10 ทำแล้วจะเกิดอกุศล เช่น มาสัตว์ ลักษณะ ประเภทผิดในกลาม พูดเท็จ พูดคำหยาบ ส่อเสียด เพื่อเจือ เป็นต้น ปัจจุบันผ่านมาสองพันว่าปีแล้วก็ยังคงเป็นอย่างนั้น อีกสองนับ ปี สองแสนปี หรือสองล้านปี ก็ยังคงเป็นอย่างนั้น แม้ในยุคพระพุทธเจ้าจะอดีต ๑ ก็เหมือนกัน กุศลแห่งกรรมก็เป็นภูมิเดียวกันไปคืไม่เคยเปลี่ยนแปลง