การเดินดงของพระธุดงค์ : หน้า 63/98

พระธุดงค์แต่ละรูป แต่ละคนะ เมื่อ เมื่อไปดูอย่างนั้นแล้วได้อะไร หลวงพ่อ ท่านก็บันทึกเอาไว้ว่า สมาธิแก่กล้าขึ้นมาเอง แล้วจากดูคงเป็นการฝึกที่มุ่งเฉพาะอุปนิสัย นักสู้ให้อยู่ตนต่อความยากลำบาก การออกเดินดงด์เป็นเหมือนโรงเรียน พระศาสนาจารย์มั่นนี้ก็เป็นโรงเรียน พระอาจารย์ที่ชื่อว่า วัดดังชื่อดังนั้นไม่ยินดี ได้ บรรลุธรรมอย่างนี้เองก็อดเดินดงด์กัน นี้และ แม้หลวงปู่ของเราก็อดวิกฤติการเดินดงด์เช่นนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเล่าว่า ว่า สิ่งที่ ท่านได้จากการเดินดงค์แบบเป็นรูปธรรมจริง ๆ ก็คือ สามารถท่องจำวัดมนต์ ๗ ตำแหน่ง ๑๒ ตำแหน่งถอดได้หมดเลย เพราะตลอด ยะทะทุงดงค์เคยบ่อ ๕ เดือน เดิน ไปด้วย แล้วกำหนดจิตไว้ด้วยบวลดดงค์ ซึ่ง เป็นการวาวนาอย่างหนึ่งนั่นเอง การเดินดงค์ครั้งนั้นถือว่านผ่าน การเคี้ยวรำชีวิตแบบนักสู้ตั้งแต่พระอาค เป็นประสบการณ์ที่ซึมได้ และเป็นภูมิหนึ่ง ที่แสนวิเศษตัวท่านมาก ทั้งเอาไว้บมตัวเอง ไว้สู้กันกลศ ปราบปลีเสรีให้ตัวเอง จนกระทั่ง มาเป็นพระเทพสรวรรณโมลี น่าลูกศิษย์ลูกหากว่าจักรจังหวัดสุพรรณบุรีให้สู้กับเลาะตามท่าน มาด้วย นี่ก็เป็นภูมิหลังเรื่องการเดินดงด์ เรื่องหนึ่ง