การพัฒนาจิตใจและการทำบุญ  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน ธันวาคม พ.ศ.2560 หน้า 91
หน้าที่ 91 / 98

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สะท้อนถึงการพัฒนาจิตใจจากประสบการณ์การทำบุญ การเรียนรู้จากข้อผิดพลาด และการสร้างบารมีในชีวิต ผ่านสายสัมพันธ์กับคุณครูและการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางศาสนา มีข้อคิดที่สำคัญเกี่ยวกับความไม่ประมาท การเผชิญกับวิบากรรม และการสร้างโอกาสในการทำบุญซึ่งอาจนำไปสู่ผลสัมฤทธิ์ในชีวิต การได้เป็นประธานมงคลพุทธฯ สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตทางจิตวิญญาณและความตั้งใจในการดำเนินชีวิตไปในทิศทางที่ดีขึ้นตลอดกาล

หัวข้อประเด็น

-การพัฒนาจิตใจ
-การทำบุญ
-การเรียนรู้จากประสบการณ์
-การสร้างบารมี
-การรักษาศีลธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ดีนี้ตามลำดับ คือท่านกลายเป็นคนรักวัด รักคุณครูไม่ใหญ่มาก ฟังเทคนิคใน รร.อุบลฯ ทาง DMC ทุกวัน ความไม่พอใจ ความคิดต่อการวัดและคุณครูไม่ใหญ ไมอยากดู DMC ที่เคยมีมาแต่เดิมหายไปจนหมดสิ้น และได้ทำบุญกับคุณครูในโอกาสต่าง ๆ ด้วยความเต็มใจอย่างง่ายดาย คำยืนยันว่า เชื่อแห่งความตระหนี่ของท่านลดลงไปตามลำดับ (ทั้ง ๆ ที่ตอนเคลอออกท่านยังสังคับใจฟัง และยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรนัก) มีข้อกล่าว่า ๑. ทุกครั้งที่แม่มอาการแย่งจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสในการสั่งสมบุญให้อย่างขึ้นไป จนกระทั่งเจอณะวิภวกรรมได้ ต่ออายุให้แม่มาได้เรื่อย ๆ ตามคำสอนของคุณครูไปใหญ่ที่ท่านบอกว่า "แม่เหลือเอาน้อยแล้ว แต่ก็ขึ้นกับบุญในปัจจุบันของท่านด้วย" ๒. เห็นได้ชัดว่า เราประกอบเหตุเช่นไร ย่อมได้รับผลกรรมเช่นนั้น การที่ต้องเป็นประธานมงคลพุทธฯ ที่เป็นผู้หญิงคนแรกทั้ง ๆ ที่เรียนในโรงเรียนคริสติมตลอดตั้งแต่เด็กจนเข้ามาวิทยาลัย แต่คุณครูไม่ใหญ่มาว่า "ปีหน้าเป็นประธานมงคลพุทธฯ ว่าไหม" ก็อดไปทันทีว่า "ได้ค่ะ" แบบง ๆ ว่าพูดรับปากไปได้อย่างไร ทั้ง ๆ ที่เดิมรู้สึกว่าไม่พร้อม แต่เมื่าท่านถามก็ตอบแบบอัตโนมัติ และเกิดความมั่นใจขึ้นมาทันที และก็เป็นถึง ๒ ปีซ้อน ทั้งนี้ก็เป็นเพราะเคยเป็นผู้นำในการสร้างบารมีในอดีตชาตินั้นเอง ๓. ความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยก็ไม่ควรทำเลย ต้องดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทจริง ๆ เพราะอดกลาดใจไม่ดีที่ต้องเกิดเป็นหญิง เพราะวิบากรรมกามมะหลาย ๆ ชาติ มารวมกันส่ง ผล ทั้ง ๆ ที่อดดีแล้วไม่ได้เจ๊งเลย ทั้งยังอาจมองเป็นพระด้วย ก็ยังไม่พ้นวิบากกรรมที่เคยทำมา ขาดนี้ก็ตั้งใจรักศีล-ตั้งแต่บวชรับตำแหน่งประธานมงคลพุทธฯ ประมาณเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. ๒๕๒๒ ตลอดทุกวันเรื่อยมาตราบจนถึงปัจจุบัน สิ่งที่คาดไม่ถึง คือคำตอบที่ว่า "มีหน้าที่ทำวิชาชีพเผยแพร่ เพราะปฏิบัติธรรมได้เข้าสิ วิชาธรรมกาย" เพราะจริง ๆ แล้วมักจะอธิบายอยู่เสมอว่า "ขอให้ได้วิชาธรรมกับคุณครูใหญ่" โดย คิดว่าเป็นการตั้งความหวังที่จะส่งและรักษาไว้ในสิ่งนี้ ด้วยใจมากที่จะเพียรพยายามในสิ่งนี้ให้หยั่ง ถึง ๓. ฝากถึงน้องชายทางธรรมว่า ชาติก่อนแล้วในที่สุดก็ได้บวชเป็นพระ แล้วชาติก็ยังเดินตามรอยเดิมอีก ไม่เบื่อหรือ ? เมื่อไหร่จะได้กลับมาบวช ? ต้องให้เราความชาติก่อนแล้วนะ ซึ่งข้อคิดที่ได้จากเรื่องราวของ Case Study เราได้ข้อคิดจากวิบากกรรมของความตระหนี่และความหวังแห่งในคน ฉัน สัตว์ สิ่งของ ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดี ทำให้แง่คิดขัดขวางความพยายาม ชีวิตมีแต่ความลำบาก ดังนั้นเมื่อเราทำทนต้องมีความปลื้มปิติทั้ง ๆ ที่ ทำไว้แล้วและหลังจากทำไปแล้ว ชีวิตจะได้รับรื่น ร่ำรวย และประสบความสำเร็จในชีวิตทุกด้านที่ปรารถนา ตั้งแต่เกิดจนหมดอายุขัย และอย่าลืมบทบาทบุญตลอดทั้งปีที่ผ่านมาเราได้ทำมากน้อยแค่ไหน กำไรหรือขาดทุน ปีหน้าฟ้าใหม่ตั้งใจทำให้ดีขึ้นไป ใจสู้มั้ยเดี๋ยว At last you win. ในที่สุดคุณก็ชนะ สวัสดีครับ! ธันวาคม ๒๕๖๐ อยู่ในบญ. ๙๙
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More