ชีวิตและความศรัทธาในศาสนา : หน้า 85/98

Here is the extracted text from the image: --- ซึ่งเป็นการทอดข้ามป่า ทอดจิน ในภาวะที่ เศรษฐกิจโลกและบ้านเราอยู่ในภาวะตกต่ำ และ ที่สำคัญ เราไม่สามารถประสานสัมพันธ์อธิปไตยใด ๆ ได้ นอกจากพวกเราบอกต่อ ๆ กันไป... มาหญูยืนอาจารย์พราสอนเสมอว่า "ชีวิตเมื่อ ประสบทุกข์ยากทั้งบุญ" ในทางหยาบ พวกเรา ตั้งใจสวดธรรมจักร สังสมบุญทุกบุญ แต่ในทาง ละเอียด พวกเราจะหนักคำว่า มหาปูชนียาจารย์ คอยกลั่นแกล้ คอยช่วยเหลือ จากนักเป็นมา เป็นนาย รายกายเป็นดี ถีงสิ่งหนึ่งที่ สื่อมวลชนวิเคราะห์ตรงกันคือ ความลามดี้ ความศรัทธาของพระภิกษุสามเณรและสามเณร ที่มีต่อวัดพระธรรมกายและคุณครูไม่ใหญ่ไม่ผิด อย่างยิ่งต่อการผ่านพ้นภาวะวิกฤตมาได้ ใช่ครับ! นี่คือสิ่งที่พวกเราปลูกฝังและ เรากำแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพสูงสุด ลูกเป็นนักเรียนประจำของโรงเรียน อนุบาลฝันในฝันวิทยาตั้งแต่วัยแรกก็เบิก โรงเรียนจนถึงปัจจุบันนั่งอยู่ในห้องส่ง ตลอดค่ะ ลูกมีความสุขมากจนไม่ได้จะ นึกถึงบุคคลที่เคารพรักและหวังใจ ลูกจิตดี จานดาวธรรมให้ทำงานของพ่อและที่บ้าน พี่ชายตั้งแต่วัยรุ่นแรก ๆ ลูกอยากให้ทุกคน ได้ฟังเรื่องราวที่เกี่ยวกับตัวเขาบ้าง จึงกราบ ขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่โปรดฝันในฝัน ให้ด้วยค่ะ --- รักนี้... ต้องหวัง วันที่ ๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ เพราะเป็นลูกชายเจ้าของร้านขายทอง แต่หลังจากมังด่างมาต่อเติม ๖ คณะ ชีวิตก็เปลี่ยนไป ท่านต้องทำงานสร้างเนื้อ สร้างตัวตั้งแต่ home ๑๕ ปี ทำให้พ่อรู้จักตัวเองมาตลอด แม้ท่านไม่เคยบวชเรียน แต่นั่น ก็ไม่เคยแตะต้องเหล่า บุฑรี หรือบายนมูได ๆ เลย ท่านมิมีความเคารพรักเกิดทุนและตบตาญ ต่อคุณปูชาค มักยอเจียดชูคุณธรรมของ คุณปู่ให้ปรากฏงามได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ท่านคอยดูแลสุขภาพของคุณปู่เสมอ ต่อมา คุณปู่ป่วยเป็นมะเร็งต่อม น้ำเหลืองและจากไปด้วยวัย ๘๒ ปี พ่อยืนยันงานด้วยความซื่อสัตย์ ได้เงินเท่าไรก็ให้แม่เก็บหมด ตั้งแต่แต่งงาน จนถึงปัจจุบัน พ่อจะมอบเงินให้กับแม่เอง