เรื่องราวครอบครัวและการทำบุญ : หน้า 86/98

ทุกครั้ง พร้อมกับพูดว่า “เงินนี้มีของให้หน้อง เป็นของน้องแล้ว น้องจะเอาไปทำอะไรได้แล้วแต่น้อง ตามใจน้อง” ซ้ำ ๆ ครั้ง แล้วจึงมอบให้แม่ พ่อเป็นผู้ดำเนินกิจการปั๊มน้ำมัน สามมหาทัตตั้งแต่เอาๆประมาณ 30 ปี ปัจจุบันน้ำมันให้แก่วางรบารเป็นส่วนใหญ่ ท่านได้รับความไว้วางใจจากผู้ใหญ่จนได้รับเลือกตั้งเป็นเทคนิคมตร์ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๒๔ ติดต่อกัน 5 ปี ในช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2525 ไฟไหม้ปั๊ม พ่อต้องแก้ปัญหาและรับภาระหนี้สินมากมาย แต่ไม่เคยปริปากบอกแม่เลย ชัยยังปิดบังตลอดเพื่อให้แม่สบายใจ แม่ชอบทำบุญ เวลาทำบุญจะใจกว้างไม่เสียดาย เมื่อตัดงานกับพ่อแล้ว ท่านถูกแม่เลี้ยงของพ่อกล่าวว่ากล่าววาง บุญในใจแม่มีลูกเล็ก ๆ กุ๊กกิ๊กกันเรื่องอาหารบ้าง จนแม่ทนไม่ไหว จึงปรึกษาพ่อ ลูก ๆ แยกบ้านออกมาตามลำพัง ดัดความเกี่ยวข้องกับบุตรพี่น้องทั้งหมด ด้วยความคิดว่า “เจ็บแล้วต้องจำ” และยังห้ามพ่อและลูก ๆ ทุกคนไม่ให้ปฏิเสธหรือพูดคุยกับทุกคน ที่บ้านคุณปูอย่างเด็ดขาด พ่อยกใหแม่เป็นใหญ่ในบ้าน เพราะแม่เลี้ยลูก อบรมสั่งสอนด้วยตัวเอง และรับภาระงานบ้านทั้งหมด อีกทั้งประหยัดอดออมทุกเรื่อง พร้อม ๆ กับดูแลลูกทั้ง 4 คน ที่โตไลเลี่ยงกันโดยไม่เคยมีคนรับใช้ แม่เดินไปส่งข้าวกลางวันของลูก ๆ ชายหญิงทั้ง 2 โรงเรียน ซึ่งมีระยะทางจากบ้านประมาณ 2-3 ก.ม. เพื่อให้ลูก ๆ ได้ทานอาหารดี ๆ มีประโยชน์ แม่มีเมียมาก เช่น ท่านต้องเป็นผู้เปิดโหวทัศให้ ลูก ๆ ถึงจะได้ดั่ง ท่านจะแบ่งโรงในบ้านให้ลูก ๆ ทำ และถ้าลูกทำผิดไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ท่านจะเรียกลูก ๆ มาทำความเข้าใจให้ลูกที่ผิดพูดตาม เช่น “เอาเป็นผู้ทำงาน แตกเอง ต่อไปจะไม่ทำอีก ถ้าทำอีกจะให้แม่ตี แล้วที่จะแจเอาไว้” และต้องทวนประโยคเดิมนี้ถึง 4 ครั้ง เวลาแม่อารมณ์ดี ลูก ๆ ถามว่า ทำไมต้องพูดซ้ำถึง 4 ครั้ง แม่ตอบว่า เพราะมีลูก 4 คน แม่หย่ิติดลูก ๆ มาก หวงลูกทุกคน หวงแม่กระทั่งกับพ่อ ท่านไม่ให้พ่อเข้าใกล้ลูกหรือพูดคุยกับลูก ๆ เวลาตัวท่านไม่อยู่ ท่านไม่ยอมให้ลูกคนใดจากไปไหนเลย ท่านจึงเสียใจมากเมื่อพิษภัยจากไปมีครอบครัว ส่วนตัวลูกก็จากมาอยู่วัด ลูกบวชพ่อแม่วัดพระธรรมกายเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2520-2521 ท่านมาเพียงไม่กี่ครั้งไม่ยอมมาอีก อ้างว่าไกล ท่านได้รวมบุหล่อลงหลุมของตัวเอง สร้างวิหารหลวงปู่ และสร้างพระธรรมกายประจำตัวแม่ศีรทาทอเหลืองปุ้มก้า แรก ๆ ท่านทำบุญด้วยทุกครั้งที่ลูกบวช ด้วยหวังว่าลูกจะกลับไปอยู่บ้าน แต่ลูกก็มีโมโนิฐานที่จะสร้างบารมี กับหมู่คณะไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม เมื่อแม่ไม่สมหวังก็ไม่ยอมหาทำบุญด้วยอีกเลย แต่ที่นี้แม่อายุได้ 72 ปีแล้ว ท่านเปลี่ยนไปมาก จากคนที่ทำบุญมากายเป็นไม่ยอมทำบุญแม่เป็นโรคเบาหวานและเริ่มมีอาการสมองเสื่อม จะพูดอะไรอีกไม่ออก หงุดหงิดง่าย ต้องให้ไปนั่งรถเล่นนอกบ้านเกือบทั้งวัน ไม่ค่อยยอมพูด ไม่ค่อยยอมกิน และไม่ค่อยยอมเดิน ลูกสาวน้องสาวและน้องชายให้ส่งเงินมาสร้างพระธรรมกายประจำตัวภายในมหาธรรมกายเจดีย์ จารึกให้อแม่เพิ่มอีก องค์