อนิสงส์แห่งบุญ : หน้า 68/98

อนิสงส์แห่งบุญ เรื่อง : พระมหาสัจจา สุขฺติโก ป.ธ.๙ ภาพประกอบ : กองทุนศิลป์ วิธีเตรียมตัวสู่สุดภิญจศีลที่ดีที่สุด หากนึกย้อนกลับไปดูเบื้องหลังของทุก ๆ ชีวิต ที่ทั้งเป็นอดีตปัจจุบันและอนาคตชาติที่เคยเกิดขึ้นมาบนบผดไม่ถ้วน เราจะเห็นว่าทุกชีวิตมีทั้งความดีและความสว่างของชีวิต และที่เป็นปัจจุบันสิ่งที่ทำไปในอดีต ชีวิตจึงมีทั้งสุขและทุกข์คล้ายนไป เราจึงควรสร้างแต่ความดีเพื่อความสุขที่เป็นปัจจุบันและในบั้นปลายของชีวิต ขอให้คตนก้าวเดินต่อไปบนเส้นทางแห่งความดี และรักษาพลังใจให้สูงส่งเสมอ โดยการนำคำขอหมุนเวียนที่ศูนย์กลางกายของเรานี้ ยามใดที่เหนื่อยล้าหรือท้อแท้ใจ ให้นำใจหยุดพักอยู่ตรงนี้ ซึ่งเป็นต้นแห่งพลังใจที่สูญที่สุด เมื่อใจหยุดนิ่งและผ่องใสเป็นปิติแล้ว จะเกิดกำลังใจที่จะต่อสู้และเอาชนะอุปสรรคที่เกิดขึ้นได้ ลำคาญนี้ก็จักก้าวถึงบั้นปลายสูงสุด คือได้บรรลุถึงพระนิพพานเป็นอเนกอนันต์มสุข มีเนื้อความที่ปรากฏในคุตตติยมาว่า “วันนี้ข้าพเจ้ามาดีแล้ว เป็นบุญของข้าพเจ้าที่ได้เห็นเทพจิตทั้งหลายมีรูปังผิวพรรณน่าชม ทั้งได้ฟังธรรมอินำกล่าวทางบุญกุศลจากเทพดาเหล่านี้ด้วย ต่อไปนี้ ข้าพเจ้าจักทำบุญกุศลให้มากกว่เดิม ด้วยการให้ทาน ด้วยการประพฤติดีธรรม ด้วยการสำรวม ด้วยการฝึกตน จะได้ไปสู่สถานที่ที่จะแล้วไม่เศร้ โศก” การได้รับเทพพุทธราตาบนสวรรค์ในบานที่มีชีวิตอยู่ในบั้นปลายนี้ นับว่าเป็นบุญฑ์ที่จะนำพาให้เกิดกำลังใจในการทำความดีง ๆ ขึ้นไป เพราะบุคคลนั้นเชื่อมั่นอย่างสนิทใจว่า สวรรค์มีจริง เป็นเทพสถานรองรับผูที่สังสมบุญไว้ อย่างดีแล้ว และเชื่อถือไปอีกว่าคนตายแล้วไม่สูญ สังขารร่างกายแม้จะถูกเผาจนกลายเป็นเถ่ากระดูกน่าแต่ถมมนุษย์ละ detailed สำหรับหน้าที่ที่ใดก็ไปเกิด ไปสวรรค์หากใหม่ แสงหายนิดวาดคนใหม่ ซึ่งมีมือเย็นะใกล้เคียงกัน เช่น มุญล และบาปที่เคยทำไว้ใกล้เคียงกัน เป็นต้น หากทำบุญไว้มากก็จะได้ภายพิสัย ได้ไปสวรรค์เป็นเทพิย จนกว่าจะหมดบุญหรือหมดอายุขัย แล้วกลับมาดิน เป็นมนุษย์เพื่อสังสมบุญใหม่ หากบุญบารมีเต็มเปี่ยมและหมดกิเลสเมื่อไร จึงจะหยุดการเวียนว่ายตายเกิด ไปสู่เอนบนสุขในอยาตนพิพาน การที่มนุษย์ยังประมาณและทำบาป