การสร้างมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี : หน้า 33/113

ไวข้างหัวเรามาไว้ใกล้ตัวข้างท้องเรือ ก็ถึงท้ายน เรียกไป ใกล้ออกกาลดํมีที น้ำก็ขึ้น เรือขาว ที่หนักก็ตามหัวน้ำขึ้นส่วนเข้ามา ประคองกันแน่น จินก็ส่งเสียงแว่า วุ้ย ๆ ๆ ประคองกันแน่ ออกก็ไม่ได้ เข้าไปไม่ได้ น้ำก็อับเฉยต้องต่างฝ่าย ต่างก็เปิ้ลกะรานหัวเรือจนถึงอยู่ เราเป็น คนสุดท้าย ผ่านพ้นอารายมาแล้วก็คิดว่า การ หางเงินหาทองงิ้ลบากจริง ๆ ๆ เจ้าหนา บิดา ของเรา ก็ทำมาถึงนี้ เป็นชาวเวียดนาม มารำ ค่ำ ๆ ๆ เจ้าหนา ก็ปฏิญาณ ธรรมบ้าง เงินแถงทองทำกันทั้งหมดด้วยกันมาคำว่า ถ้าใคร ไม่รังเกียรผม ถังมีเป็นคนตําแหน่งและลา ไม่ก็ใคร นี่อ่อนเสม หยัก เข้าหมู่ เข้าคอขยายเขา เพราะเป็น คนจนกว่เขา ไม่เทียมนำเทียมบ่ำนำให้กันบูรพชนตนสุลู กองของเราก็ทำมาถึงนี้ เหมือน ๆ กัน จนถึงมิกาของเราแล้วรอเราบนี้ ก็กันบูรพชนตนสุลู กองของเราไปทางไหน หมก ก็ปรากฏว่า ตายหมดแล้ว แล้วตัวของ เราเล่า ก็ต้องตายเหมือนกัน แต่พอถึงตาย ยิงนาง ขึ้นมั้งนี้แล้ว ใจก็เศร้า ๆ นึกถึงความตาย ที่จะมาถึงก็ด้วยไม่มีใส่สบาย เราต้องตายแน่ ๆ บิดาเราก็มาล่องข่าวขึ้นจากเรือข้าว ที่รับมาร สืบเนื่องมาจากการที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ ตั้งมั่นในมรรคผลตามคำสอน ของ พระเดชพระคุณหลวงปู่ ดังนั้น คณะศิษยานุศิษย์ของท่านนำโดยพระเทพฤทธานาหุม นี่ (หลวงพ่อมุ่ยโย) จึงร่วมใจกันสถานามาหาวิหารพระมงคลเทพมุนี (ลด เจนสุโล) ขึ้นในบริเวณริมคลองบางนางนิน อ.สามพราน จ.นครปฐม เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานระลึกถึงเหตุการณ์สำคัญ ในครั้งนั้น โดยจัดให้มีพิธีดอกเทียนเต็มมงคล “สุวรรณรัตนอินทิลด” ซึ่งเป็นเสมือนต้นแรกของ มหาวิหารแห่งนี้ ในวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑ ซึ่งตรงกับวันที่ ๒๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๘