การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในเอเชีย : หน้า 43/113

การเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่มั่นคง ซึ่งจีนได้เผยแผ่พระศาสนาต่อไปยังมองโกเลีย เกาหลี ญี่ปุ่น ทิเบต และเวียดนาม ในส่วนของเส้นทางการค้าทางทะเลนั้น พระพุทธศาสนาได้เผยแผ่ไปสู่สถานที่ต่าง ๆ ของเอเชีย-ตะวันออกเฉียงใต้ อันได้แก่ อาณาจักรศรีวิชัย พูกาม ฟูนัน และจามปา ซึ่งจะกล่าวในลำดับต่อไป พระพุทธศาสนาเริ่มเผยแผ่เข้าสู่ประเทศจีนราวปลายราชวงศ์โจวแต่เป็นไปในลักษณะเบาบางเล็กน้อยเท่านั้น ราวต้นพุทธ-ศตวรรษที่ 7 พระเจ้าถุ่นมิ่งสี แห่งราชวงศ์ฉินได้ส่งราชทูตไปยังพระสาทนายอาณาจักรโจตาน พร้อมกันมินตันพระกฤษฎี 2 รูป คือ พระกถายมาดงคะ และ พระธรรมรักษ์ กลับมายังกษะหลวงล่าวหยางด้วย พระเจ้าถุ่นมิ่งดีได้สร้างอาณามขึ้น ณ กษะหลวงหยาง พระราชทานนามว่า "วัดไป่ม่อ-ชื่อ" หรือ "วัดป่าา" นั้นเป็นปฐมสงฆารามของจีน พระภิกษุทั้ง 2 รูป เริ่มแปลพระธรรม คำสอนออกเป็นภาษาจีน โดย พระกถายมาดงคะแปลถ่ายทอด "พระสูตร ๑๒ บท" ส่วนพระธรรมรักษ์แปล "ทกุรมังโสธายนินทนสูตร" พระพุทธศาสนาในเวลานั้นยังไม่แพร่หลายมาก ต่อมา รวบรวมพุทธศาสตรวงที่ 7 วิกิชุดดีเจ้าขายาวปารเชียว ชื่อ อันชื่อเก่า 1 周昂 ประมาณ ค.ศ. 1277 บิกอาณาจักรถราดี ถึง ค.ศ. 265 ปีอาณาจักรถราดี 2 明希 หรือ 明明帝 3 ๑๘๔ CE http://en.wikipedia.org/wiki/An_Shigao วันที่ 23 พฤษภาคม ๒๕๕๕ 4 安世高 5 นิทานสราวดีวิวาม 6 ศึกษารายชื่อคัมภีร์ที่ท่านอันชื่อเกาแปลได้ที่ http://en.wikipedia.org/wiki/An_Shigao 7 Anāpānasmrti ("mindfulness of breathing") and the "twelve gates" (《安股守意經》、《大十二門經》、《小十二門經》) มกราคม ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๙