การบริหารเวลาในชีวิตประจำวัน : หน้า 87/113

แน่นอน นี่คือข้อความที่ได้จากการ OCR ของภาพที่คุณให้มา: แต่เพราะ ภิกษุรู้จกว่ากว่า นี้เป็นกาลสอน นี้เป็นกาลสอบถาม นี้เป็นกาลประกอบความเพียร นี้เป็นกาลหลักออกเรีน นั้นนะ เราจึงเรียกว่าเป็นกาลสัญญ ภิกษุเป็นอัมมณญ อัตถญญ อัตถญญ มัตถญญ กาลัญญ สำหรับมรรคาวาสผู้ครองเรือน ก็ครอง หลักภัณฑญญาใช้ในชีวิตประจำวัน โดยหลัก การบริหารเวลาในเบื้องต้นก็คล้าย ๆ กับ ของพระภิษุ คือ เริ่มจากการมองเห็นคุณค่า ของเวลาที่มีอยู่ว่าสำคัญ และต้องใช้ให้เกิด ประโยชน์กับตนเองให้ได้มากที่สุด ที่จะส่งผลกระทบต่อชีวิต หน่วยงาน หรือองค์กร ในระยะยาว เป็นต้น 3. ภารกิจไม่สำคัญเร่งด่วน ได้แก่ เรื่องเล็กน้อยทั่ว ๆ ไป เช่น การรับโทรศัพท์ ที่กำลังดัง เป็นต้น 4. ภารกิจไม่สำคัญและไม่เร่งด่วน เช่น การไปเที่ยวเตร่เฮฮาหรื การไปชมภาพยนตร์ ที่ไม่ส่งผลต่อ ตนเอง เป็นต้น ในภารกิจเหล่านี้ หากจัดตามลำดับความสำคัญ คนในทางโลกคงให้ความสำคัญ กับภารกิจที่ 2 คือ “สำคัญแต่ไม่เร่งด่วน” "ในภารกิจเหล่านี้ หากจัดตามลำดับความสำคัญ คนในทางโลกคงให้ความสำคัญกับภารกิจที่ 2 คือ "สำคัญแต่ไม่เร่งด่วน" เป็นอันดับแรก ส่วนภารกิจสำคัญและเร่งด่วน อยู่ในลำดับรองลงมา" เมื่อมีแนวคิดอย่างนี้ จะทำให้เวลาที่มีอยู่ ถูกนำไปใช้ในเรื่องที่สำคัญที่สุดก่อนเสมอ เช่นเดียวกับหลักการบริหารเวลาในการที่คุณจะใช้ชีวิตแบ่งภารกิจงานที่ต้องทำ ออกเป็น ๔ รูปแบบ คือ 1. ภารกิจที่สำคัญและต้องทำเร่งด่วน เช่น ภารกิจฉุกเฉินหลาย หรือภารกิจหน้า งานสำคัญที่จำเป็นต้องรีบทำอย่างเร่งด่วน เป็นดัง 2. ภารกิจที่สำคัญแต่ไม่เร่งด่วน เช่น งานในด้านการวางแผนหรือกำหนดนโยบาย เป็นอันดับแรก ส่วนภารกิจสำคัญและเร่งด่วน อยู่ในลำดับรองลงมา ทั้งนี้จงมากกว่า การภารกิจที่ไม่เร่งด่วน นั้น แม้จะไม่ส่งผลกระทบ ในระยะสั้นแต่ยังไงเมื่อได้รับ ผลในระยะสั้นและยาว ๆ ก็จะมีให้ ทำสักครั้งหนึ่ง มกราคม ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๘๕