การหยุดยั้งทุกข์ด้วยการปฏิบัติธรรม : หน้า 102/141

หยุดยิ้มมันน์ หยุดถ่อมันน์ สพุพล นามรูปมิ ยุษ ณ ตี มามัยต อสถา ฯ ณ โลจติ ส ฯ ภูวุติ ฯ จุตจิต ผู้ใดไม่มีความยึดถือว่า ของเราในนามรูปทั้งปวง และผู้ใดยอมไม่เศร้าโศกเพราะนามรูปที่ไม่มีอยู่ ผู้นั้นแหร่ยกว่ากิษะ (ขอฺ. ๒๕/๒๕) สรรพสิ่งในภามย่อมไม่เที่ยง มีความเปลี่ยนแปลงเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตัวเรา ตัวใคร สิ่งใด สัตว์ใด ก็เป็นเช่นนี้ หากใครปิยติดกับสิ่งที่มีความเปลี่ยนแปลงไม่เที่ยงแท้ ก็ย่อมประสบทุกข์เป็นธรรมดา การยึดมั่นถือในสิ่งไม่เที่ยง มันก็ทุกข์ดี ๆ นี่เอง ดังนั้น ถ้าจะมั่นเป็นทุกข์ ถ้าจะมั่นเศร้าโศก ไม่ย่อมมั่นทุกข์ ไม่ย่อมมั่นไม่เศร้าฯ หยุดยิ้มมันน์ก็หยุดทุกข์ หยุดถ่อมันน์ก็หยุดเศร้าโศก หยุดยิ้มดื้อ หยุดย่อมติด หยุดย่อมัน หยุดถ่อมันน์ หยุดใจให้บริสุทธิ์ ใจจงไม่ทุกข์ ไม่เศร้าโศกกับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ใจจงหยุดสู่อย่างจริงใจในอันบริสุทธิ์อย่างอ่อนแอ สู่ความภายในที่ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง ได้ชื่อว่าเป็นผู้เห็นภัยในวิสุทธิสาร ได้กระทำพระนิพพานให้แจ้งอย่างน่าชื่นชม อยู่ในบุญ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙