การวิเคราะห์เนื้อหาจากพระวินัยปิฎกและคำอธิบายพระพุทธประวัติ : หน้า 17/33

shih (根本說一切有部毘那耶破僧事) 6 (T24: 127b-128c) เนื้อหาที่ปรากฎในนี้มีลักษณะโครงสร้างเนื้อหาที่คล้ายกับพระวินัยปิฎกของเถรวาท (C1) มหาสกะ (C2) ธรรมคุปตะ (C3) คื อ มีส่วนของเนื้อหาที่อยู่ใน “อนัตลักษณะสูตร”ปรากฏอยู่ด้วย กลุ่ม D คำอธิบายเกี่ยวกับพระพุทธประวัติ ซึ่งคำอธิบายในส่วนนั้นก็อธิบายว่าถือเป็นส่วนที่แต่ละนิยมนั้นดึงออกมาจากส่วนที่ปรากฏอยู่ในพระวินัยปิฎก เนื่องจากมีเนื้อหาใกล้เคียงกันมาก รวม 6 คำอธิบายได้แก่ 1. คำอธิบายมหาวัตถุ Mahāvastu23 (MVIII: 331-340) 2. คำอธิบายลิติวาสตระ Lalita Vistara24 (LV: 416-418) เนื้อหาที่ปรากฎในนี้มีเพียง “การเดินทางจากหนทางสุดโต่ง 2 ทาง ปฏิบัติตามหนทางสายกลาง (มัชฌิมา-ปฏิปทา)” และ “รอบ 3 อากา 12 ของอิริยาสัจจ 4” เท่านั้น ไม่มีเนื้อหาของ “อนัตลักษณะสูตร” และเป็นเนื้อหาเดียวกันกับฉบับแปลภาษาจีนโบราณ Fang kuang ta chuang yen ching (方廣大莊嚴經) (D4) 3. Fo pen hsing chi ching (佛本行集經) 34 (T3: 811a-813c) มีเนื้อหาที่ค่อนข้างใกล้เคียงกับคำอธิบายมหาวัตถุ Mahāvastu (D1) ในข้างต้น แต่เป็นส่วนของรายละเอียดที่แตกต่างกันอยู่ 4. Fang kuang ta chuang yen ching (方廣大莊嚴經) 11 (T3: 607b-608b) 23 Le Mahāvastu vol.I-III. 1882-1897. edited by É. Senart. Paris: Imprimerie nationale. สำหรับคัมภีร์มหาวัตถุนี้ถือว่าเป็นคัมภีร์ที่มีเนื้อหาามาจากพระวินัยปิฎกของนิกายโลโกตรวาท (Lokottaravāda) ซึ่งในคัมภีร์มัยกโทปราจักร (Samayabhedo-paracanacakra) ที่เป็นคัมภีร์ของนิกายสรวาศิวา มีฉบับแปลภาษาจีนโบราณ(異部宗輪論)โดยท่านเสวียนจัง(玄奘) ได้กล่าวถึงนิกาย “โลโกตรวาท” ว่าเป็นนิกายที่แยกออกมาจาก “มหาสังมิกะ”(T49: 15b5-6) แต่อ้างอิงด้านกล่าวว่าไม่มีปรากฏในคัมภีร์ปวงศ์ที่ถือเป็นคัมภีร์ของฝ่ายเถรวาท 24 Lalita Vistara: Leben und Lehre des Sākya-Buddha vol.I-II. 1902-1908. edited by S. Lefmann. Halle: Verlag Der Buchhandlung Des Waisenhauses.