ธรรมาภาว วาสาร์ วิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 : หน้า 18/33

ธรรมาภาว วาสาร์ วิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 เป็นฉบับแปลภาษาจีนโบราณของคำภิรรคติวิเศษตะ (D2) ดังที่กล่าวไป 5. Kuo ch’ü hsien tsai yin kuo ching (過去現在因果經) 3 (T3:644b-645a) เนื้อหาที่ปรากฏในที่นี้ ไม่มีเนื้อหาในส่วนของ “การเว้นห่างจากหนทางสุดโต่ง 2 ทาง ปฏิบัติตามหนทางสายกลาง (มัชฌิมามปิฎก)” มีเพียง “รอบ 3 อาถรร 12 ของอริยสัจ 4” ตามด้วยเนื้อหาหยง “อนัตตลักษณฑสูตร” 6. Chung hsü mo ho ti ching (眾許摩帝經) 7 (T3: 954a-b) เป็นเนื้อหา ที่ปรากฏครบถ้วนทั้ง “การเว้นห่างจากหนทางสุดโต่ง 2 ทาง ปฏิบัติตามหนทางสายกลาง (มัชฌิมามปิฎก)” และ “รอบ 3 อาถรร 12 ของอริยสัจ 4” รวมถึงเนื้อหาในส่วนของ “อนัตตลักษณะสูตร” ด้วย กลุ่ม E คัมภีร์คู่ที่ดำเนินจากคัมภีร์คู่ตัณฑ์ รวม 3 คัมภีร์ได้แก่ 1. ขุททกนิกรม ปฏิสสัมภิทามรรค Patīs 2.7 Dharmacakka-kathā (อภิสันติปัจจิยะ) เป็นเนื้อหานำมาจาก “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ในสังยุตตนิกาย (A1) 2. พระอุปิธรรมปูรณนิยายสวดสติวาท Fa yün tsu lun (法蘊な論) 6 (T26: 479b-480a) เป็นเนื้อหาที่นำมาจาก “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ในสังยุตตนิกาย (A2) 3. คัมภีร์อโศณธรรมโกวายยยาภะ Abhidharmakosāvkyhya 25 (AKVy: 579-580) เป็นเนื้อหาที่นำมาจาก “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ของนิกายสวดสติวาท “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ทั้ง 5 กลุ่ม 23 คัมภีร์ที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนั้น เมื่อ nami จัดกลุ่มใหม่ตาม “นิยายและเนื้อหา” สามารถแบ่งออกได้เป็น 8 กลุ่ม ซึ่งใน 5 กลุ่มแรก นั้นสามารถบงบอกได้อย่างชัดเจนว่าเป็น “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ของนิยายใด แต่ใน 3 กลุ่มที่เหล่านั้นยังไม่อาจจะบงบอกได้อย่างชัดเจน ดังนี้ 25 Sphutārtha Abhidharmakosāvkyhya. 1971. edited by U. Wogihara. Tokyo: Sankibo Press. (first printed. 1932-1936. Tokyo: Publishing Association of Abhidharmakośavyākhyā)