การระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 173/199

เมื่ออะลิฟกวนเป็นชีวิตจิตใจ ทุกรทมาหาใจเข้าออก ฉันกระทั่งท่านมาปรากฏอยู่ในกลางใจเรา เห็นองค์พระใส่เสามตลอดเวลาแล้ว ยอมมีอนุภาพยิ่งใหญ ไม่มีประมาณ ใจเราจะผ่องใสเคลียสงบตลอดเวลา กระแสกรรมที่ทำมาในอดีตจะตามไม่ทัน แม้ยังไม่หมดก็ตาม เหมือนเราเขรดรองหรือนั่งเครื่องบิน แต่จิตกรรมนี้จจักยานหรือเดินด้วยเท้า เพราะเมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง ก็มีสุดติเป็นที่ไป หลังจากละโลกไปแล้วเราจะมีกายใหม่เป็นกายทิพย์ที่สวยงาม มีรัศมีสว่างไสวนมีสมบัติอันเป็นทิพย์มีวิมาณและบริวารเกิดขึ้นมากมาย กระแสบุญแห่งการระลึึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีสิ่งเล็กน้อยจะส่งต่อเนื่องกันไปเรื่อย ๆ เหมือนระลอกคลื่นที่ส่งต่อกันไปปลูกแล้วลูกล่า เราจะไปเป็นสหายแห่งเทวาเป็นเวลายาวนาน และเมื่อถึงคราวที่ต้องมาเกิดในมนุษย์ ก็จะเกิดในตระกูลดี มีโภคทรัพย์สมบัติพร้อมรอดูให้เราได้สร้างบารมี และนำเราเข้าไปถึงกระแสธรรมได้ในที่สุด ดังนั้น ให้ตั้งจิตเจริญพุทธมนต์ นึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นอารมณ์โดยนิ่งถึงพระแก้วขาวใสบริสุทธิ์เป็นสิ่งแทนองค์ท่าน ทำใจให้ใสเย็นเยียบ นิ่ง หยุดให้ถูกส่วน ประสานใจของเรากับพระผู้มีพระภาคเจ้าให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ให้ในใจเรามีแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตลอดเวลาจนไม่มานสิ่งอัศจรรย์จะเกิดขึ้นกับตัวของเรา 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2540