ข้อความต้นฉบับในหน้า
เพราะฉะนั้น เวลาเราจะแสจมหาทานบาลมี ต้องทำให้ถูกหลักวิชา ถ้าทำไม่ถูกหลักวิชา เราจะถูกปลั่นบุญ หรือพูดง่าย ๆ คือ บุญหยกคำว่า "บุญหยก" ก็ไม่ได้มีอาการเหมือนน้ำกระฉอกนะ มันจะหยก เช่น เวลาเราทำบุญ ระหว่างทำนันหยุดหยิ่ง ปัดโถ่ว่าจะทำได้ ปฏิจกำถึกโณยบุคลก็อยู่ ทรัพย์ก็อยู่ในมือ ศรัทธาก็เกิด แต่โดนเขาเสียบเอาความหยกหยิดเข้ามาในใจ นักไม่ถูกใจ นึกไม่ถูกใจ ทั้งคนสัตว์สิ่งของอะไรไม่ถูกใจหมด อย่างนี้บุญหยก นั่นเขาเข้ามาแย่งชิง ตั้งแต่เกิดความคิดหยุดหยิดแล้ว
ยกตัวอย่างเหมือนในห้องนี้คนเต็มห้องแน่นหมดเลย ถ้าใครจะเข้าไปแทนที่ 10 คน ก็จะต้องดึง 10 คนในนั้นออก หรือเหมือนปลายอยู่ในกระป๋อง จะเอาปลาใหม่เข้าไป ต้องเอาของเก่าออก บุญก็เช่นเดียวกัน กำลังเต็มอยู่ในใจ แต่ถูกก็ลิสในตระกูลโถวะ ทำให้ขัดเคืองขุ่นมัวเข้าไปเสียบ ถ้าเสียบได้ แสดงว่ามีช่องว่าง เพราะฉะนั้นบุญนั้นก็ไม่สะอาด 100 เปอร์เซ็นต์ ถูกบาปปลอมเข้าไปแล้ว อย่างนี้แหละที่เรียกว่า "บุญหยก"
ความขุ่นมัว ความขัดเคือง ใครทำอะไรไม่ถูกต้องใจทั้งนั้น แม้พระให้พร ก็ยังไม่ค่อยถูกใจ องค์นี้เสียงอย่างนี้ ทำไมไม่เอาองค์นั้นเสียงดี ๆ มาให้พร คือมันมีปัญหาไปหมดเลย นั่นแหละเขาจะเสียบมาทางความคิด คำพูด และการกระทำ กิริยาท่าทางของเรา