การฝึกสมาธิและความสุข : หน้า 194/199

4. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ว่าที่ศูนย์กลางกายที่เดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม เช่น ยืน เดิน นอน หรือยัง ง เล็งฐานที่ตั้งจิตไปไว้ที่อื่นเป็นอันขาด ให้ตั้งใจบริกรรมภาวนา พร้อมกับนึกถึงบริกรรมมิดเป็นดวงแก้วใสควบคู่กันตลอดไป 5. นิมิตต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายทั้งหมด ถ้านิมิตเกิดขึ้นแล้วหายไป ก็ไม่ต้องตามหา ให้กวนนาน ประคองใจต่อไปตามปกติ ในที่สุดเมื่อจิตสงบ นิมิตย่อมปรากฏขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิเบื้องต้นเท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ย่อมเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้ เมื่อชำระปฏิบัติอยู่เสมอ ๆ ไม่ทอดทิ้ง จนได้ดงปรมมรรคแล้ว ก็ให้มั่นประคองรักษาดงมรรคธรรมนั้นไว้ตลอดชีวิต ดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า ได้ที่พึ่งของชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ที่จะส่งผลให้เป็นผู้มีความสุข ความเจริญ ทั้งในภพชาตินี้และภพชาติหน้า เด็กเณรผูญใหญ่ ผูใหญ่เมตตาเด็ก ทุกคนมีความรักใคร่สามคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หากสามารถแนะนำต่อ ๆ กันไป ขยายไปยังเหล่ามนุษย์ชาติเยอะแยะไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ สันติสุขอันโพลงที่ทุกคนฝันก็ย่อมบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน