การปล่อยวางและการทำบุญ : หน้า 37/199

เราต้องหมดห่วง คือ ตัดห่วง จะห่วงอะไรที่ตัดใจไปเสียก่อน ตัดใจแม้อาลัยแทบขาด ต้องตัดอาลัย ตัดห่วงให้หมดเลย ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ทรัพย์สมบัติที่เรามีก็ตามล้านเอาไว้ ๆ ไป เอาวางไป ให้คนโน้น คนนี้ แจกจ่ายไป หนีมีเอาให้คนโน้นบ้าง คนนี้บ้าง เศษแจกจ่าย ถ้าเรามีนี้เขาไม่ค่อยมาแย่งกันเท่าไรนะ พอัดเรื่องคนสัตว์สิ่งของไปแล้ว ทำความรู้สึกว่า เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวในโลก คราวนี้ก็ถึงบุญที่เราเคยทำ ถ้าบุญที่เรานี้ไม่ชดเจนก็นึกรวม ๆ ว่า ขอบคุณทุก ๆ บุญที่พาเจ้าได้ทำเอาไว้ให้มารวมอยู่ในศูนย์กลางกาย ฐานที่ 7 ส่วนบุญไหนที่ชัดเจน เราก็นึกถึงบุญนั้นเป็นหลัก บุญที่ชัดเจน ส่วนมากมักเป็นบุญที่เราทำแล้วปลื้ม ลืมไม่ลง คงไม่ลืมปลื้มทั้งชาตินี้ นี่เมื่อไรก็ปลื้ม พอมีบุญนี้และทุก ๆ บุญ มารวมกันเลย อยู่ในศูนย์กลางกายให้เป็นดวงใส ๆ อาราธนาพระธรรมกาย พระรัตนตรัย ให้งองเราอาราธนาให้ท่านคุ้มครองเรา ภายในให้มีพระ พระเป็นเรา เราเป็นพระ เราอยู่ในพระ พระอยู่ในเรา ฝึกซ้อมอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วทำใจสบาย ๆ ปล่อยให้หลับไปในอุ้งทะเลบุญ แล้วจงมุ่งอยากจะไปสวรรค์ชั้นไหนก็ นึกอธิษฐานเอา เช่น ขอให้พาเจ้าไปบูสต์ในบุรี อย่างนี้เรียกว่า ฝึกซ้อมชดเชมอย่างนี้ทุกวัน แค่ชนะกันวันเดียวเท่านั้น