เรื่องราวของมหาทุตตะ: จากคนจนสู่มหาเศรษฐี : หน้า 8/106

บทนำ “มหาทุตตะ” หมายถึง ผู้ที่ยากจนมาก ความเป็นอยู่ขาดแคลนขาดผิดเคือง มีชีวิตอยู่ด้วยการรับจ้างทำงานเล็กๆ น้อยๆ หรไม่ก็อิ่มเดนของพระภิษุ คือ เมื่องพระภิษุขับฉันต์ตาหารเสร็จแล้ว มหาทุตตะจะรอรับประทานของที่เหลือจากพระภิษุเหล่านั้นเพื่อประทังชีวิต แต่เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของมหาทุตตะ ผู้มีบุญเก่า ผู้โชคดีมีลายาณมิตร และสามารถพลิกชีวิตอย่างอัศจรรย์ด้วยการช่วยเหลือของพระอินทร์ถึง 2 องค์ พระอินทร์ร้องเครกๆในยุคของพระสังฆาเจ้า มีส่วนช่วยให้มหาทุตตะได้สมบัติดีอจรย์เป็นอิฐไทย พลิกฐานะของมหาทุตตะจากคนที่ยากจนที่สุดให้เป็นมหาเศรษฐีประจำเมืองที่ร่ำรวยที่สุด ทำให้เรื่องราวของมหาทุตตะได้รับการกล่าวขานเนื่องมาอีกนาน ส่วนพระอินทร์ก็ ที่สองอยู่ในคูพระสนดงพุทธเจ้า มีส่วนช่วยให้มหาทุตตะบรรลุธรรมในภาพต่อมา ซึ่งพระอินทร์ทั้งสององค์นั้น ล้วนเป็นพระโสดาบันทั้งคู่ นอกจากนี้ ผลแห่งทานอันอัศจรรย์ของมหาทุตตะยังเป็นที่มาของอาหารที่ดังดังข้ามชาติใครก็ตามที่ได้รับประทานอาหารเลิศในถิ่นตาการสีชื่อทั้งในและต่างประเทศก็จะรู้สึกติดใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานก็ล่มสลายไปในที่สุดแต่ซีอาหารถีพยของมหาทุตตะที่ถ้วยเดิมแต่พระสังฆสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เป็นที่กล่าวขวัญอย่างไม่ลืมเลือนเป็นเวลายาวนานถึง ๑ พุทธศตวรรษ* เรื่องของท่านมหาทุตตะนี้จะทำให้ผู้อ่านเกิดความเข้าใจว่า ที่มาที่ไปของชีวิตที่พี่ลิดอย่างเนื้อความคำหมายได้นั้น ย่อมมีเหตุที่ดีสนับสนุนอยู่เบื้องหลังและจะเป็นแรงบันดาลใจให้เรานำประดับในชีวิตเช่นกัน ________________________________________________________________________________ * ช่วงช่องว่างระหว่างระยะเวลาของพระพุทธเจ้า 2 พระองค์ คือ นักระยะเวลาตั้งแต่การเสด็จปรินิพพานของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งจนถึงช่วงที่การเสด็จอุบัติขึ้นของพระพุทธเจ้าพระองค์อีกเป็นเวลาที่นานมาก