การทำบุญและการบำเพ็ญกุศลในพุทธศาสนา มหาทุคตะกับฝนรัตนชาติ หน้า 50
หน้าที่ 50 / 106

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำบุญและการบำเพ็ญกุศลจากยุคโบราณ จนถึงผลที่ตามมาหลังจากการทำดี โดยมีตัวอย่างเศรษฐีที่ทำบุญเพื่อสร้างบารมีและส่งต่อผลบุญไปสู่ครอบครัว ทำให้มีความสบายใจและเพลิดเพลินในชีวิตและเกิดในเทวโลก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการทำดีในชีวิต

หัวข้อประเด็น

-ทำบุญในพุทธศาสนา
-การบำเพ็ญกุศล
-ผลของการทำดี
-เศรษฐีและการทำบุญ
-ชีวิตหลังความตาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ถ้าชั้นที่ ๕ มินมานดี เป็นประเภททำนุบำรุงอย่างบำเพ็ญกุศลในกาลก่อนที่เขาทำกันมา รักษางค์ของบำเพ็ญทานปราฏูเอาไว้ ส่วนชั้นที่ ๖ ปรมินมิติสัตว์ดี เวลาทำบุญมักมีความปลาบปลื้ม มีความเลื่อมใส อิ่มเอิบใจมาก ท่านเศรษฐีใหม่ได้ทำบูชารับบุญประสงค์ทั้งครอบครัว ทำแล้วตั้งเป้าหมายที่จะบรรลุผลผลิพินพาน ทำเพราะเป็นความดี ทำเพราะหวังสิงเคราะห์ และตั้งตระกูลแห่งการสร้างมหาทานบารมี รักษางค์ของบัณฑิตนักปราชญ์ แล้วยังปลื้มเลื่อมใสในมหาทานบารมี หรือสีที่รักษาหรือกาวฑีจริย ทำอย่างนี้ตลอดชีวิตเลย ในยุคนั้นมนุษย์ยังอายุขัยยืนยาวนานถึง ๒๐,๐๐๐ ปี ท่านทำอย่างนั้นไปจนหมดอายุขัย เมื่อท่านละจากโลกไปแล้ว ได้ไปเกิดในเทวโลก ซึ่งไม่ได้ระบุว่าไปเกิดที่สวรรค์ชั้นไหน ตำบลบอกแต่ว่า ท้องเที่ยวไปในเทวโลกตลอด ๑ พุทธันดรเข้าใจว่า คงท่องเที่ยวไปในสวรรค์หลายๆ ชั้น สนับกันเรื่อยไปตามกำลังบุญที่ตามส่งผล การท่องเที่ยวอยู่ในเทวโลก ๑ พุทธันดร์นั้นยาวนานเหลือเกิน ไม่เชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ ทั้งนี้เพราะว่าได้ประกอบเหตุอันเลิศ ทำบุญคุณอันนับอนุญา: คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธา ส่งผลให้ท้องอยู่ในเทวโลกเป็นเวลานานนับนี่ยง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More