ความสำคัญของการฝึกจิตในพระพุทธศาสนา : หน้า 69/106

พอคิดอย่างนี้ได้ ๓ ครั้งเท่านั้น สามเณรพลับบอกกับพระอุปัชฌาย์ ว่า "กระผมขอกลับไปทำฐานรากก่อน" แล้วจึงส่งมาตรดื่นให้แก่พระสารีบุตร และยังขอให้พระสารีบุตรนิบาตข้าวคงปลาตะเพียมฝากด้วย เราจะเห็นว่า สามเณรท่านไม่ลืมความเลิศรงของข้าวคงปลาตะเพียณในแนชาติกที่เป็นมหากคตะ นี่นาถจะ ไปทำฐานราก ยังฝากเอาไว้ดังนี้ พระสารีบุตรบอกสามเณรว่า "อย่าสีมเอาลูกดาล (ลูกกุญแจ) ไปด้วยนะ แล้วนั่งในภูมิขึ้นแหละ เพราะวัดเราอยู่ในป่า มันอันตราย เดียว สัตว์ร้ายจะมาทำร้ายเอาได้ หรือโจรป่าอาจจับตัวไป" พระเณรยื่นส่งสามเณรด้วย ความเป็นห่วง แต่เด็ก ๓ ขวบนี้ไม่หวั่นอะไรแล้ว เดินมุ่งหน้าจะไปปฏิบัติธรรม ด้วยใจที่แน่น ครูบา คิดถึงเรื่องที่ว่า จิตของเราต้องฝึกได้เหมือนไม้ เหมือนลูกคร และเหมือนน้ำ ที่มันไม่มีตีงฝึกได้ ยังดัดได้