การทำทานและความสำคัญของบุญบารมี มหาทุคตะกับฝนรัตนชาติ หน้า 30
หน้าที่ 30 / 106

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เสนอเรื่องราวเกี่ยวกับการทำทานและความสามารถในการพิจารณาคุณค่าของบุญบารมี โดยมีมหาทุกตะเป็นตัวอย่างที่ไม่หวั่นไหวต่อการเสนอทรัพย์สินเพื่อแลกกับบาตรของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เขาเชื่อในคุณค่าของการทำทานที่สามารถส่งผลดีต่อชีวิตข้ามชาติ การได้รับบาตรจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถือเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ การเดินทางของมหาทุกตะเป็นการสะท้อนถึงความสำคัญของการสร้างบุญและการมีปัญญาในการตัดสินใจ ในขณะที่เสียงร้องของผู้คนขอให้สงบสมัยที่เต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะทำทาน ตนเองก็ยังมั่นใจในทางแห่งความดีด้วยความมุ่งมั่นต่อตนเองและอนาคตที่ดี

หัวข้อประเด็น

-การทำทาน
-บุญบารมี
-พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
-ปัญญาในการตัดสินใจ
-ความสำคัญของการสร้างบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

จากนั้น ได้เกิดเสียงอื้ออึงดังตลอดทั้งสองข้างทาง เนื่องจากมีผู้ร้องขอให้ลูกตะว่า "สงบสมาให้เราเถอะ" เราขอแลกด้วยทรัพย์ก็แล้วกัน" เหล่าพระราชา มหาเศรษฐี ต่างขออธิษฐานแลกกับบาตรของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเสนอก่าไปถึงหลักแสนกหาปนะ เสียงเรียกเหล่านี้จึงเชื่ออึงไปหมด ทางฝ่ายมหาทุกตะนั่น ถือบาตรอย่างอาจา เดินยิ้มกล่าวปฏิเสรฐไปตลอดทาง ไม่ส่งบาตรให้ใครเลย ถึงตนเองจะอยากจะแต่ก็ไม่หวั่นไหวแม้จะมีใครมาเสนอทรัพย์สินเงินทองให้มาง่ายๆก็ได้ตาม เพราะเขามีดวงปัญญาพิจารณาไว้ว่า เงินของบุคคลอื่นที่จะมาแลกกับการทำทานในครั้งนี้สามารถช่วยให้พ้นความทุกข์ได้เพียงชาตินี้เท่านั้น แต่หากมองการ์ไกลข้ามไปอีกหลายๆพงษ์ชาติ ผลบุญจากการสร้างมหาทานบารมีนั้นเนือนบญอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะดลบันดาลให้เขามีความสุขไปทุกกุศลชาติ ยิ่งได้รับบาตรจากพระหัตถ์ของพระองค์ด้วยมือคน ก็ยิ่งทวีความปลาบปลื้มใจยิ่งนัก ระหว่างที่เดินทางไปยังบ้านนั้น มหาทุกตะก็มีเพียงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ทอในจิตใจตลอดเวลา จนไม่ได้ยินเสียงอื่นใดเลย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More