การบำบัดและการเข้าใจจิตใจ : หน้า 67/106

การบำบัดในสมัยก่อนต้องเดินกันเป็นระยะทางไกลที่สุด เพราะแต่ละบ้านอยู่ห่างกันเป็นโกลงเลย พอเดินไปได้สักระยะหนึ่ง ผ่านไปเห็นช่างครำลังตัดลูกครอสอยู่ โดยนายช่างเอาลูกครศรันไฟแล้วค่อยๆ ตัดให้ตรงเวลายักษ์จะได้เข้าไปโดยง่าย ไม่เอา ไม่เบียงเบนไป สามารถถามว่า "นั่นอะไรครับ" พระสารีบุตรตอบว่า "นั่นคือ ลูกครศร" สามารถถามต่อว่า "แล้วเขากำลังทำอะไร" ช่างครำลังตัดลูกครส์ให้มันตรง เวลาอย่างจะได้เข้าไปแน่ๆ ได้ฟังเพียงแค่วันนี้ท่านก็คิดแล้วถามต่อว่า "แล้วลูกครสมีจิตใจไหมครับ" ไม่มีหรอกมันเป็นของธรรมดาอย่างนั้นแหละ" พระเถรตอบ สามารถผู้มีปัญญาจึงคิดต่อไปว่า 'ลูกครศร ไม่มีใจ ยังตัดได้ จิตใจของเราก็ต้องตัดได้เหมือนกัน ให้ตรงต่อหนทางพระนิพพาน มันต้องตัดได้' แล้วสามารถน้อยก็ครุ่นคิดต่อไปเรื่อยๆ