มหาคุตตะและความลับของบุญลาภ : หน้า 34/106

อีกประการหนึ่งที่ประจวบเหมาะกัน คือ บุญเก่าของมหาคุตตะ ที่เคยเกื้อกูลพระสัสสัมสัมพุทธเจ้ามาในอดีต ทำให้เขาปรากฏอยู่ใน ข่ายพระญาณของพระองค์ ซึ่งพระอินทร์ก็ทรงทราบดีว่า การที่มหาคุต ะพลัดโอกาสนิพนต์พระรัชต์ตารของตนจะกลับกลายเป็นการได้ โอกาสแห่งบุญลาภอันยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ ดังนั้น แม้ในบางครั้งเร าอาจมีความรู้สึกผิดหวังกับอะไรก็อย่าง แต่อย่าเรารักษาไว้ให้ดี อย่าร้องไห้ดีโอยให้ใจเศร้าหมอง เพราะความผิดหวังนั้นอาจ จะนำความสมหวังอันยิ่งใหญ่มาให้กับเราได้ เมื่อเป็นบุญลาภของ มหาคุตตะ พระอินทร์ก็ต้องเสด็จลงมาประกอบอาหารด้วยโอชารสอัน เป็นที่พิพ์ และอาหารคือข้าวลูกปลาตะเพียนนี้เอง ที่ทำให้มหาคุตตะ ติดใจข้ามชาติไปถึง ๑ พุทธนดร เมื่อพระราชาทอดพระเนตรเห็นมิตตตากรรแล้ว ได้แต่ทรงจงน พระทัยว่า ในฐานะที่พระองค์เป็นสุขาภษชาติ ทรงจุนเคยกับการเสวย พระกระยาหารในวังซึ่งอาจว่าเป็นที่สุดของบรรดาอาหารทั้งหลาย ไม่มีใคร มีอาหารถึ่เท่ากับพระองค์ แต่เมื่อมาเทียบกับข้าวลูกปลาตะเพียน ของมหาคุตตะแล้ว กลับสู้ไม่ได้ ช่างน่าพิวงิ่งนัก เมื่อทรงเห็นดังนั้นแล้ว จึงหมดหวัง ในที่สุดก็เสด็จกลับ มหาคุตตะกับฝนรัตนชาติ