พระอินทร์และการบูชาด้วยวัตถาหาร : หน้า 33/106

จากนั้น พระอินทร์ในร่างแปลงจึงเปิดฝาครอบออก พระราชาถึงกับตะลึงงันกับสิ่งที่ได้พบเห็น วัดตาดาหารอันประณีตนั้นส่งกลิ่นหอมฉุยอบอวล มิใช่แค่เพียงภายในกระท่อมของมหาทุดคุตเท่านั้น แต่ยังส่งกลิ่นหอมจรรจวกไปทั่วทั้งเมือง ผู้ที่ได้กลิ่นอันหอมหวานนี้ก็ได้แต่บันทึกสัยว่าจะ “เอ๊ะ วันนี้ได้กลิ่นอะไรหนอ หอมเหลือเกิน” แม้แต่สัตว์เดรฉาจนอย่างเช่น นกหรือผีเสื้อที่โบยบินก็ยังได้กลิ่นหอมฟุ้งนี้ อีกทั้งเหล่าเทวดาที่รักษาพระนครเมื่อมองด้วยทิพย์จักรู้เห็นดังนี้ ต่างก็เลื่อมลือลงถึงความประดิษฐ์หอมหวานของวัตถาหารมือนี้ เมื่อผู้ที่ยากจนที่สุดในเมืองมีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะถวายวัตถาหารแต่เนิ่นนานบูฉันเลิศ พระอินทร์จะทนได้อย่างไร แล้วยิ่งทรงทราบด้วยทิพยจักอุทกก็รู้ว่าพระภิญญาส่งมั้ง 20,000 รูป มีเจ้ากาพหมดแล้ว และไม่มีเจ้ากาพคนใดแบ่งปันพระภิญญุให้แก่มหาทุดคะเลย ยิ่งทำให้พระอินทร์อยากเสด็จลงมาช่วย