การเลี้ยงพระและความเลื่อมใส : หน้า 22/106

พบคำคืนนัน ทั้งคู่ต่างสนทนากันด้วยความเลื่อมใสว่า "วันพรุ่งนี้ เรา จะได้เลี้ยงพระแล้วนะ นึกไม่ถึงเลยว่าในชีวิตของเรา จะได้โอกาสเลี้ยงพระ เพราะทุกวันที่ผ่านมาได้แต่ถวายพระท่านเมตตาเลี้ยงเราทั้งนั้น" ทั้งสองต่าง ก็เคยมีโอกาสได้ฟังพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมว่า ถ้าให้ท่านถูก เนื้อบำบุญ คือ ทำใจใฝ่บุญคุณแล้ว จะได้ผลบุญทันตาเห็น และเมื่อเข ได้รู้ว่า พระสัมมีคือเนื้อบำบุณเช่นนี้ จึงมีความปลื้มปีติอย่างที่สุด รุ่งขึ้น แม้อย่างสามัคคีจะมีดุจิบเพื่อปรุงอาหารแล้ว แต่ยังขาดผัก จึงไปเก็บผัก เก็บผักไปกร่อนไปชาวประมงที่อยู่แถว นั้นเมื่อได้ทราบสาเหตุ ที่มาทุกตะร่าเริงเช่นนี้ จึงอนุเคราะห์โดยให้เขาช่วยขายปลา มหาทุตะนำเอาปลามาร่อยมเป็นพวง ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาเห็นเข้า ก็ชื่อจบหมด ตนเองก็งวลใจเกรงว่าจะไม่มีปลานำไปเลี้ยงพระ ชาวประมงบอก กับมหาทุตะว่า เขายังมีปลาตะเพียนที่หามารายเอาไว้ ที่แรกตั้งใจจะเก็บไว้ กินเอง แล้วก็ นำปลเหล่านี้มอบให้มาทุกตะรึ่งเป็นค่ำเรรวมทั้งหมด ๕ ตัว มหาทุตะกับฝรนรัตนชาติ ๒