ธรรม. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 699 / 737

ཧྥོ. evam mayā śru- ཧྥོ. ขาพเจ้าได้ยินมาดังนี้ในสมีย tam ekasmi [m] samaye หนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ bhagavām chrävastyām อยู่ ณ พระเชตวัน อารามของ vi [harati je] tavane ท่านอนาถบิณฑิกะ ในกุฎาสัตถ

ในบทนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายเกี่ยวกับคุณธรรมที่มีความไม่ประมาณเป็นมูลเหตุและการที่คุณธรรมต่างๆ สามารถบังเกิดขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของพื้นฐานที่มั่นคงเหมือนการทำการเกษตรท

ธรรมา วรรณวิจารณ์ตามพระสูตรฉบับที่ 5 ปี 2560 § 3. evam eve ye ke- ฉ 3. เฉกเช่นเดียวกัน การที่ cid anekavidhā kusāla ทุกสรรพทั้งปวงที่บังเกิดขึ้น dharmāh sambhavanti ล้วนมีความไม่ประมาทเป็นมูลเหตุ se

เนื้อหาเกี่ยวกับการวรรณวิจารณ์ตามพระสูตรฉบับที่ 5 ปี 2560 โดยเน้นถึงหลักการที่ทุกสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมีความไม่ประมาทเป็นมูลเหตุ ซึ่งเป็นการแสดงถึงความสำคัญของความไม่ประมาทในชีวิตและการดำเนินการต่าง

ธรรมมารา วารสารวิชาการตามพระราชา ฉบับที่ 5 ปี 2560 ผลการศึกษาและปัญหาที่พบ จากการศึกษาขั้นส่วนของคัมภีร์โบราณ 1 ฉบับดังกล่าว เทียบเคียงกับ “มัยมอคมฉับแปลจีนโบราณ” รวมถึงความสัมพันธ์ที่มีกับชิ้นส่วนข

เอกสารนี้วิเคราะห์ผลการศึกษาและเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของคัมภีร์โบราณกับ 'มัยมอคมฉับแปลจีนโบราณ' โดยมีเนื้อหาสำคัญที่เกี่ยวข้องกับพระสูตรต่างๆ เช่น ศิขาลสูตรและอุปมาสุต นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงปัญหาท

ธรรมหารา วชารัฐวิชาการพระบรมธาตุ ฉบับที่ 5 ปี 2560 LÉVI, Sylvain. 1925a Vijñaptimātratāsiddhi / Deux Traités de Vasubandhu: Vimśatikā (La Vingtaine) et Trīṁśikā (La Trentaine). Bibliothèque de l'Écol

การศึกษานี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์เอกสารและงานวิจัยที่มีความสำคัญในทางพระพุทธศาสนา อาทิ งานของ LÉVI และ MATSuda ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับคัมภีร์และการศึกษาในสาขาที่เกี่ยวข้อง. รายละเอียดเหล่านี้นำเสนอในรูปแ

ธรรมะถวายวารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 บทนำ "ถ่มจับกับปวัตนสูตร" เป็นพระสูตรที่เราจับกับเป็นอย่างดีในฐานะของพระปฐมเทคนัทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระปัญจวัคคีย์ และในภายหลังแห่งกา

บทความนี้พูดถึงพระสูตรถ่มจับกับปวัตนสูตรซึ่งเป็นพระสูตรสำคัญในพระพุทธศาสนา โดยมีการชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของพระสูตรนี้ต่อพระพุทธศาสนาและพุทธศาสนิกชน แม้ว่าจะมีการแบ่งแยกนิกายต่าง ๆ แต่พระสูตรนี้ยังคงไ

แนวโน้มส่วนใหญ่ของมุมเป็นการวิจัยภาคสนาม โดยมุ่งเน้นไปที่การวิจัยเชิงสังคมวิทยา แต่ผลงานการศึกษาวิจัยเชิงค้ำก็มีค่อนข้างน้อย และส่วนใหญ่มักอาศัยหลักฐานจากคัมภีร์รับสเป็นหลักเท่านั้น มีน้อยมากที่จะใช้ห

บทความนี้นำเสนอการวิจัยในด้านสังคมวิทยาและเชิงค้ำ โดยอธิบายเกี่ยวกับการแบ่งประเภทการวิจัยข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับพระไตรปิฎกและอรรถกถา จากนั้นยังได้กล่าวถึงยุคต่างๆ ของคัมภีร์ในพุทธศาสนา โดยใช้ข้อมูลการว

ธรรมาภา ววาสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 เหมือนกัน จึงอาจกล่าวได้ว่าเป็นฉบับที่แปลมาจากพระสูตรต้นปิฏกของฝ่ายเถรวาท 21 5. "ทับมद्धกับปฐมสูตร" ฉบับแปลภาษาบาลีเดด Chos-kyi-khor-lohi mdo (

ในฉบับที่ 1 ปี 2559 ของธรรมาภา ววาสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ได้กล่าวถึงการแปลพระสูตรต้นปิฏกของฝ่ายเถรวาท รวมถึงการเปรียบเทียบเนื้อหาของพระวินัยปิฏกที่มีอยู่ในคัมภีร์ต่าง ๆ ทั้งภาษาบาลีและภาษาจีน มีการ

shih (根本說一切有部毘那耶破僧事) 6 (T24: 127b-128c) เนื้อหาที่ปรากฎในนี้มีลักษณะโครงสร้างเนื้อหาที่คล้ายกับพระวินัยปิฎกของเถรวาท (C1) มหาสกะ (C2) ธรรมคุปตะ (C3) คื อ มีส่วนของเนื้อหาที่อยู่ใน “อนัตลักษณะสูตร”ปราก

เนื้อหาที่นำเสนอมีการเปรียบเทียบและวิเคราะห์โครงสร้างของพระวินัยปิฎกเถรวาทและรายงานอธิบายของคัมภีร์เช่น มหาวัตถุและลิติวาสตระ โดยเน้นถึงจุดสำคัญ เช่น หลักการของหนทางสายกลางและอิริยาสัจจ 4 นอกจากนี้ยัง

ธรรมาภาว วาสาร์ วิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 เป็นฉบับแปลภาษาจีนโบราณของคำภิรรคติวิเศษตะ (D2) ดังที่กล่าวไป 5. Kuo ch’ü hsien tsai yin kuo ching (過去現在因果經) 3 (T3:644b-645a) เนื้อหาที่ป

ฉบับนี้นำเสนอการศึกษาและแปลเนื้อหาจากคัมภีร์พระพุทธศาสนาหลายเล่ม รวมถึงเนื้อหาจาก “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร” ซึ่งมีการอภิปรายถึงหลักการและแนวทางปฏิบัติทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญ เช่น การเว้นห่างจากหนทางสุดโต่

Vinayapitaka vol.IV. 2001. edited by Hermann Oldenberg. Oxford: PTS. (first printed. 1882) Vinayapitaka vol.V. 2006. edited by Hermann Oldenberg. Oxford: PTS. (first printed. 1883) อ้างอิงอื่น ๆ PT

Vinayapitaka editions include volumes IV and V, edited by Hermann Oldenberg, published by the Pali Text Society with first prints in 1882 and 1883 respectively. Other important references include Nori

1. บทนำ ในช่วงพระราชก ารฎีกาแห่งการตรัสรู้ธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแรง เปลี่ยนสถานที่จพระบรมในแต่ละปี ทว่าแต่พระชาที่ 20 ถึงพระชาที่ 44 รวม 25 พระราช พระพุทธองค์ทรงจำพระอยู่ ณ กรุงสาวติเพียงเมือง

บทความนี้พูดถึงการเปลี่ยนแปลงสถานที่ที่พระพุทธเจ้าทรงประทับในช่วงพระราชก ารฎีกาแห่งการตรัสรู้ธรรม โดยเฉพาะในกรุงสาวติโดยทรงอยู่ที่เชตวันมหาวิหาร ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในพระศาสนา เมื่อจำนวนพระสงฆ

พระภิฏฐิสูญสายพระอุบาสิทธิ์หน้าที่ทรงจำเวไนย พระภิฏฐิสูญสายพระอันทิรับหน้าที่ทรงจำมิฉัน เป็นตน อย่างไรก็ดี แม้ชาวพุทธเราจะเชื่อว่า เนื้อในพระวินัยและพระสูตรของพระไตรปิฏกมีมตั้งแต่ครั้งพุทธกาลและมีการ

…าสนา สุตตวิงค์มีเนื้อหาครอบคลุมเรื่องราวเกี่ยวกับการประพฤติตนและบัญญัติลิกาขบในการดำเนินชีวิตตามหลักธรรม.

ภิกขุทุก รูปจะต้องปฏิบัติตามนี้ จะอ้างว่าไม่ได้ทำไม่ได้ เพราะที่ทำแล้ว การที่ใครจะบัญญัติพระวินัยขึ้นแล้วให้ส่งทั้งมวลอมรับปฏิบัติตาม เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ 2. มีการสวดทบทวนในอุปสรรคทุกเดือน ดังนั้น

ภิกขุทุกรูปจะต้องมีความรู้และปฏิบัติตามพระวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ โดยต้องมีการสวดทบทวนในทุกเดือนเพื่อให้เกิดความตรงกันในเนื้อหาของสิกขาบท หากมีการเปลี่ยนแปลงพระวินัยจะไม่สามารถได้รับการยอมรับจาก

พระวินัยปิกขกิศัพท์ถึงปัจจุบัน พระวินัยปิกขกิศัพท์ถึงปัจจุบัน 6 ฉบับ ได้แก่ 1. พระวินัยบาล เป็นพระวินัยปิกขกิของนิยายเรวราว หรือที่เรียกว่า วิภัจจะวนต์ (VibhaJjavādin) เนื่องจากจาริกไปในภาษาบาลีซึ่งเป

พระวินัยปิกขกิเป็นคัมภีร์สำคัญที่มีการสืบทอดถึงปัจจุบัน ประกอบด้วย 6 ฉบับ ได้แก่ พระวินัยบาล, ธรรมคุปต์, หิงสลากะ, และสัณฑิสิกา โดยแต่ละฉบับมีความสำคัญและเนื้อหาที่แตกต่างกัน สามารถศึกษาเกี่ยวกับพระวิ

จะเห็นได้ว่าพระเทวะทั้งหลายมีความเห็นเรื่องลิกขาบทเล็กน้อยไม่ตรงกัน พระมหากัสสะปะ ประธานในการสังคายนาจัดเสนออุฏฐิตติดต่อที่ประชุมสงฆ์ ดังนี้ ท่านทั้งหลาย ขอสงฆ์จงฟังพากเพียร สถานภาพของพวกเราที่รู้ในหน

พระมหากัสสะปะได้กล่าวถึงความเห็นที่แตกต่างกันของพระเทวะเกี่ยวกับลิกขาบท โดยยืนยันว่าพระสมณโคดมได้บัญญัติสิกขาบทสำหรับสาวก และควรสมาทานปฏิบัติตามสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้ ไม่ควรถอดถอนหรือปรับแก้ไข แม้ว่า

คณะสงฆ์ยุคหลังพุทธกาลเป็นผู้ยอมรับบัญญัติสิกขาขนานเพิ่มขึ้น แต่ อย่างใด 6.1.3 เนื้อหาในภาวนามัยไม่เหมาะกับความยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้า ประเด็นนี้ถูกหยิบยกขึ้นมาจาก Watsuji Tetsuro นักปราชญ์ ชาวญี่ปุ่น โ

คณะสงฆ์ในยุคหลังพุทธกาลได้มีการยอมรับบัญญัติสิกขาขนานเพิ่มขึ้น แต่มีการตั้งคำถามถึงความเหมาะสมของเนื้อหาในภาวนามัยที่อาจไม่ตรงกับความยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็นของเสยวัตรและการคว

เข้าใจเรื่องเสขาวัตรเช่นนี้แล้วจะทำให้สามารถตอบประเด็นปัญหาเรื่องความสอดคล้องของหัวข้อย่อยของผลงวดเสขาวัตรในพระวินัยของนิกายนั้น ๆ ได้ และในขณะเดียวกันก็สามารถตอบคำถามเรื่องความแตกต่างกันของจำนวนหัวข้

บทความนี้กล่าวถึงการตรวจสอบความสอดคล้องและความแตกต่างของหัวข้อย่อยในสิกขาบทจากนิกายนักบวชต่าง ๆ โดยมีการวิเคราะห์เหตผลในการยอมรับสิกขาบทในคณะสงฆ์หลังพุทธกาล และทฤษฎีที่ยืนยันว่าพระพุทธเจ้าเป็นผู้บัญญั

เชิงอรรถ 39 (ต่อ) นอกจากนี้ หมวดปัจจัยสีลักขบทที่ 73 ยังกล่าวไว้อย่างนี้ โย พานะ ภิกขุอนรรถมาสามัปิโตมคะ อุดิสมาเน เอวมVadeya : ไอด่้น' eva kho aham จนาํ ayam pi kira dhammo suttāgato suttapariyāpañ

เนื้อหาเกี่ยวกับปฏิโมกข์ที่ถูกแสดงในทุกเดือนในประเทศไทย โดยมีภิกษุเข้าใจและปฏิบัติตามคำสอนในพระสูตร ข้อความนี้ยกตัวอย่างการแสดงปฏิโมกข์และความสำคัญของการทำความเข้าใจเนื้อหา รวมถึงวิธีการและพิธีกรรมที่

ข้อความจากภาพ: หากคณะสงฆ์กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งบัญญัติสิทธาขึ้นโดยผลการสงฆ์กลุ่มอื่นก็จะรู้ทันทีและเป็นไปไม่ได้ที่จะสงฆ์กลุ่มอื่นที่เหลือทั้งหมดจะยอมรับอธิปฏิบัติ 6.2.4 พระนิYAxisของทุกนิGกายลินวา่ว่า พระ

บทความนี้วิเคราะห์การบัญญัติสิทธาในพระปฏิรูปฌ์โดยพระสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นสิทธาที่ถูกสร้างขึ้นในสมัยพุทธกาลและยังคงมีลักษณะที่ใกล้เคียงกับปัจจุบัน ข้อมูลจากการศึกษาทั้งหมดชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการสืบ

ธรรมศาสตร์ วารสารวิชาการพระพุทธศาสนา ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่ม 13) ปี 2564 แนวคิดเรื่องอันตรภาพหลังความตายในคัมภีร์อิทธิธรรมของแต่ละนิกาย (1) ประภากร พันธ์ศรีรูป บทคัดย่อ “อันตรภาพ” หรือ “ภาพใ

บทความนี้สำรวจแนวคิดเรื่องอันตรภาพหรือภาพในระหว่างความตายและการเกิดใหม่ในพระพุทธศาสนา โดยเน้นข้อวิภาคที่ถือเป็นมติธรรมสำคัญในแต่ละนิกาย ว่ามีช่วงเวลาระหว่างความตายและการเกิดใหม่อย่างไร รวมถึงประเภทของ