การศึกษาและบทวิเคราะห์พระวินัยปฏิรูปในพระไตรปิฏก : หน้า 9/42

พระภิฏฐิสูญสายพระอุบาสิทธิ์หน้าที่ทรงจำเวไนย พระภิฏฐิสูญสายพระอันทิรับหน้าที่ทรงจำมิฉัน เป็นตน อย่างไรก็ดี แม้ชาวพุทธเราจะเชื่อว่า เนื้อในพระวินัยและพระสูตรของพระไตรปิฏกมีมตั้งแต่ครั้งพุทธกาลและมีการสืบทอดต่อกันมาอย่างเป็นระบบ แต่ นักวิชาการจำนวนไม่น้อยก็มีคำแนะในพระวินัยและพระสูตรส่วนใหญ่เกิดขึ้นหลังพุทธกาล โดยมีเหตุผลหลักๆหลายประการ บทความนี้จะศึกษา เรียน ฯ แล้วสรุปบทนในพระปฏิทินอันมีในพระวินัยปฏิรูปกดขึ้นตั้งแต่ใด ซึ่งเมาะจาก การศึกษาพบเหตุผลและหลักฐานที่ยืนยันชัดเจนว่าลิกาบในพระปฏิทินอันมีมา ตั้งแต่ครั้งพุทธกาล 2. โครงสร้างพระวินัยปฏิรูป พระวินัยปฏิรูปประกอบด้วย 3 ส่วนหลัก คือ สุตตวิงค์ (Suttivibhanga) ขันธกะ (Khandhaka) และปริวาร (Parivara) แม้พระวินัยปฏิรูปของหินยานนิยกาย อื่นที่สืบทอดต่อปัจจุบันจะไม่แนบเนื้อหุมแบบเดียวกับพระวินัยปฏิรูปก แต่มี เนื้อหาอรบครุคคล้างพระวินัยเมื่อรวมของแต่ละส่วน สรุปได้ดังนี้ 2.1 สุตตวิงค์5 แบ่งเป็น "มหาวิงค์" มีเนื้อหาเกี่ยวกับคำสอนของพระภิฏฐิและ "ภิฏฐิวิ่งค์" ว่าด้วยลิกาขบของภิฏฐิซึ่ง โดยลำดับเนื้อหาของลิกาขบ แต่ละข้อในสุตตวิงค์ จะเริ่มด้วย ก. ต้นบัญญัติ ซึ่งเป็นการเล่าเรื่องราวภิฏฐิเป็นภาษามนตรี คือ ผู้ ประพฤติลยไหในกรณีนี้เป็นรายแรก อันเป็นเหตุให้พระพุทธเจ้าทรง บัญญัติลิขขบขึ้น หากมีการบัญญัติเพิ่มเติมเพื่อให้ครอบมากขึ้น ก็จะ มีการเล่าเรื่องราวอันเป็นเหตุ ให้บัญญัติลิกาขบเพิ่มขึ้นนั่นเอง 5. Hirakawa (1999: 299-305); Sato (1963: 1-6); Tsukamoto (1980: 331-333) ธรรมาจารย์ วาสริวาทการพระพุทธศาสนา ลิกาขบในพระปฏิทินอันมีความเด