ข้อความต้นฉบับในหน้า
เชิงอรรถ 39 (ต่อ)
นอกจากนี้ หมวดปัจจัยสีลักขบทที่ 73 ยังกล่าวไว้อย่างนี้
โย พานะ ภิกขุอนรรถมาสามัปิโตมคะ อุดิสมาเน
เอวมVadeya : ไอด่้น' eva kho aham จนาํ ayam pi kira dhammo
suttāgato suttapariyāpaño anavddhamāsam uddesam ะagacchatthi,-tąน
ce bhikkhuๅñne bhikkhū jaṇeyyuๅ nisinnapubbam imina
bhikkhunๅ dvittikkhattum pātimokkhe uddissamā ko pana vādo
bhiyō, na ca tassa bhikkhuno annānakena mutti athi yan ca tattha
āpatṭim āpanno tān ca yathādhammo kāretabbo, uttari c ํassa moho
ārōpetabbo : tassa te āvuso alābha tassa te dulladdham yaๅ tvaๅm
pātimokkhe uddissamāne na sādhukāma aṭṭhikatvā manasikarosiṭi.
idam tasmim mohanake pācittiyan ti. (Vin IV: 14443-34)
ก็ติกญฺจ ฯ เมื่อกิญฺจแสดงปฏิโมกข์อยูทุกฺกิเดือน กล่าวว่า"ผม
เพิ่งทราบบัดนี้เองว่า "ธรรมมันฺในพระสูตร เนื่องแล้วในพระสูตร มีการแสดง
ทุกฺกิเดือน" หากกิญฺจเหล่าอันจํากันนั้นได้ว่า "เมื่อกิญฺจแสดงปฏิโมกข์
ภิกขุนี้คงเป๎นอยู๎ 2-3 คราวมาแล้ว ไม๎จําต้องกล่าวถึงกิญฺจมากขึน๎กวา่า" อนุความ
พันจากอุบัตติด้วยอาการใดๆ หมํกิญฺจนั้นไมํ พึงปรับอัตติวาทันทัฏฐิตาม
ธรรม เพราะประพฤติไมํเหมาะสมนัน๎ และพึงสราๅงโภชนธรรมจึงกําปรบัเพิ่ม
ให้อยํขึ้นไปอีกว่า "ท่านฺ ไม่ใช่๎ของท่าน ท่านฺไม่ได้ดี ที่เมื่อกิญฺจแสดงปฏิโมกข์
อยูํ ท่านไม่ใสใจฟังใ๎สิ่งร๎ายประโยชน์ด้วยดี" ต้องอานิวัตฺจิตติ เพราะแจ้งทำ
ผู้นํให้ลง๎นั่น
ลิกขนทฺทั้ง 2 นี้ปรากฏในพระวินัยปฏิโมกขาของทุก๎ภาณะ
ในประเทศไทย ปัจจุบันยังคงมีการสาธยายปฏิโมกข์ในทุกๆเดือนในแต่ละวัด ในกรณีที่
ท่านจะใช้เวลาประมาณ 30-40 นาที โดยไม่อธิบายต้องกิาจารณ์ซ้ำอย่างน้อย
4 รูป โดยกิจกฺ 1 รูป๎อํารณะปฏิโมกข์ ภิกขุที่เหลืออธฺิบาย ในกรณีจำนวนภิกษุสฺไม่พอ หรือ วัดที่ไม่มีกิจการภิกษุปฏิโมกข์ (เรียกว่า ปฏิโมกขาdharๅ) จะไปรวม
ทำพิธีที่วัดที่พร้อม ในเขตที่ท่านไปปฏิโมกข์ล๎น๎ อาทิเช่นที่วัดในเขตปฏิโมกข์กล่าวท้อง๎อปู๎,ภิกษุอื่นเป็นอ๎านตาม
หนังสือปฏิโมกข์ ถ้าหากมีกิจท้อง๎อปู๎๑๎๎ก็จะทํากิจ๎อปู๎แล้วกัน, และเม๎จะมีกิจ๎อปู๎ๅผสมรวบจํนวนใดๆ ก็ดํทํากิจ๎า
อันนี้แม้จะคิดว่าในอยูน๎งไม มีงานเขียน ผูมีกิจกุม๎ด้วยก็จริง แต่มลํการทรง๎จิตจักรนั้นปัจจุบัน แด
การที่ลําดับหัวข้อของปฏิโมกข์ของแต่ละนิกาย ต่างกันอยํบ้าง ก็ลงเป็นเพราะข้อจํากัด
(ต่อหน้าต่อไป)