บ.ก. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 20 / 2634

ประโยค - คติยินดีปลาดาสำทิกา อรรถถาภพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 26 น้อย; ของสัตว์เหล่าในมีมาก สัตว์เหล่านั้น ชื่อผู้มีกี่สิในจักมกุ อินทรีมียศทรงเป็นต้น ของสัตว์เหล่าใดกล้า สัตว์เหล่านั้น ชื่อผู้

ในอรรถถาภพระวินัยมหาวรรค ตอนที่ 1 อธิบายถึงลักษณะของสัตว์ที่มีและไม่มีดี ใครสามารถให้ความรู้ได้ง่ายหรือยาก รวมถึงความเป็นอันตรายจากการมองเห็นปรโลกและความเชื่อที่หลงผิด ข้อความนี้มีเอกลักษณ์โดยการเปรีย

ประโยค - ติดสนิทตาสักก่อ อรรถถถพระเวน มหาวรรด รตอน ๑ - หน้าที่ 62 คือ เป็นผู้ไม่ถูกความเจ็บไข้บางอย่างครอบงำ. จริงอยู่ สังวิหาริกิร ผู้ไม่เจ็บไข้มิใช่มิทิสรรยา 60 ก็ควรทำปัจฉิมยริลรทุกอย่าง. [๔๕] เมื่

เนื้อหานี้กล่าวถึงการปฏิบัติตามวินัยในศาสนาพุทธ โดยเฉพาะการหลีกเลี่ยงการกระทำที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพและการใช้ชีวิตอย่างอิสระ เช่น การไม่ทำลายหรือทำให้เกิดความเสียหายต่อสภาพแวดล้อม การทำความสะอาดและ

ประโยค - คติสั้นปลดปล่อยตามธรรม อรรถถภะพระวินัย มหาวรร ตตอน ๑ - หน้าที่ 63 อันธรรมเนียมการปลูกมิ่งนี้ :- ถ้ามีเสื้อผ้าแพนแต่ใหญ่เกินไป พึงตัดขาชายผูกผูกแล้วจงปู ถ้าไม่เข้าใจพาชายผูผู ผะอย่ตัด. ข้อว่า

เนื้อหานี้เน้นการปลูกมิ่งในพระพุทธศาสนา การจัดการเครื่องแต่งกายสำหรับพระเณร และการนำไปสู่การปฏิบัติตามอุดมการณ์ สัทภิหารและกิจกรรมที่ช่วยให้สงฆ์และพุทธศาสนิกชนได้รับการสนับสนุนในการทำงานร่วมกัน การปฏิ

ประโยค - คติสมัญชาปาสากิ อรรถาธิษฐานิวาย มหาวรรค ตอน ๑ หน้า that 101 จากสำนักนายกีดี บุคคลที่เขาใช้ทรัพย์แทนแล้วขึ้นสู่จิตรแห่ง ทาส่ายเอาไปกีดี ชื่อว่าสถานที่ช่วยมาด้วยทรัพย์ ทาสกึ่งสองจำวก นี้ไม่ควรใ

เนื้อเกี่ยวกับคติสมัญชาปาสากิ ในความสำคัญของการบวชและสถานะของทาสในสังคม เมื่อกล่าวถึงการบวชนั้น ทาสแบกรับอำนาจและภาระในที่ชนนั้นๆ ซึ่งมีกฎเกณฑ์ในการบวชทาสที่ไม่มีสิทธิ. ทาสที่นำมาเป็นเชลยมาจากการรบ แล

ประโยค - คติสมบัติสํากัลลอรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 124 จะให้อวยด้วยกุฎกว่ว่า "เราจักไปบอกลา" ดังนี้ ก็ควร. แต่ถ้า มารดาบิดามีบุตรมาก, และเขาว่าอย่างนี้ว่า "ท่านเจ้าขา บรรดา เด็กเหล่านี้ ท่า

เนื้อหาในพระวินัยมหาวรรคตอนที่ ๑ กล่าวถึงการบวชของเด็กที่มีหลายคน โดยมีการวิเคราะห์ถึงความจำเป็นในการตรวจสอบและเลือกบุคคลที่จะบวช โดยมีการอ้างถึงบทเรียนจากธรรมะที่ควรพิจารณาก่อนทำการบวช และการปฏิบัติต

ประโยค - คติสมัยปางกิริกา อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 132 นั่น ภิกขูพึงให้บูชาด้วยลิงคณาสนาที่เดียว. เมื่อหน้ากันนี้ แม้นใน คำที่กล่าวว่า "พึงให้บูชา" มีมินี้เหมือนกัน. [เขย่งสังสกาก] บทว่า ป

เนื้อหาเกี่ยวกับคติสมัยปางกิริกาในบทอรรถภาพพระวินัยมหาวรรคตอน 1 หน้าต่างที่ 132 ซึ่งกล่าวถึงการบูชาภิกขุด้วยลิงค์คณาสนาที่เหมาะสม และบทวิเคราะห์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ในสกุล โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดเห็น

ประโยค - คติสมัยปุกลาที่กิ การกเทวินิยม มหารวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 210 เท่านั้น หรือจะกล่าวที่ไม่เป็นจริงหนอ" ดังนี้แล้ว จึงควรให้โอกาส บทว่า ปรมุททา ได้แก่เราทั้งหลาย...ก่อน. บทว่า ปฏิกอา ได้แต่ ก่อนว

ในบทความนี้มีการพูดถึงคติสมัยปุกลาที่เกี่ยวกับการกเทวินิยม โดยเสนอแนวคิดเกี่ยวกับกรรมและธรรมว่ามีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตของเราอย่างไร มุ่งเน้นไปที่บทบาทของพระเถระในกระบวนการเรียนรู้และการปฏิบัติในศาส

отсутствии занятий ไม่มีภาพ ควรในจิตวิตก. รสสื่ออย่างเหล่านี้ อันพระผู้มีพระภาค เมื่อทรงอนุญาตนำปนะ ได้รวมอนุญาตไว้ด้วยประการอันนี้แล้ว ว่า ด้วยผักและแปง [๒๐๔] เรื่องแห่งมัลละชื่อโร ชัดเจนแล้วทั้งนั้น

เนื้อหาพูดถึงการอนุญาตให้ใช้ผักและการนำเสนอในพระธรรม โดยยกตัวอย่างเรื่องของมัลละชื่อโรและการนำผักต่างๆ มาทำอาหาร รวมถึงการต้อนรับพระพุทธเจ้าที่มีมาในหลายบท บทเรียนที่ได้รับสะท้อนถึงความสำคัญของการอนุญ

ประโยค- ต.ตมสินปาสัก กำอ ธรรมาวาร คณะ2- หน้าที่ 330 บทว่า ปเลนเทน คือ ฝายมือหนึง บทว่า ปัญญา คือ ปุญญา บทว่า ยุติ หิ นาม คือชื่อใด? บทว่า กิญฺจามัย ตัดเป็น กิญฺจ เม อ๋อ สามบทว่า สุพฺพฬารา ตุโย หโท มี

เนื้อหานี้กล่าวถึงการสนทนาระหว่างพระราชากับหมอชีวิต โดยมีการพูดถึงความสำคัญของการมีเครื่องระดับในชีวิต รวมถึงบทบาทและหน้าที่ของหมอชีวิตที่ได้รับการตั้งอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม แม้ว่าหมอชีวิตจะไม่ได้ทำก

ปะโยค - อุตตมะ สาทิคา องค์พระวินัย อุตวรรค วรณา - หน้าที่ 420 สองบทว่า ปกตุตานน์ ภิกขุ(sic) ได้แก่ ภิกขุปกติที่เหลือ โดยที่สูงมักผู้อธิษฐานฌานเป็นต้น เว้นปรารภิกขุ ผู้ไม่กล่าวเสีย. สองบทว่า อภิวกานน

เนื้อหาเกี่ยวกับพระวินัยที่กล่าวถึงการปฏิบัติของภิกขุในหลายบท รวมถึงการเคารพ การจัดอาสนะ และข้อวินัยต่าง ๆ ที่เป็นหลักฐานในการศึกษาทางพระธรรม เช่น การจัดที่นอนและการล้างเท้า ยังนำเสนอแนวทางในการถ่ายทอ

ประโยค - จุดดุจสุขดาอาทิตย์า อรรถถคพระวินัยอุณวรรก วรรณา - หน้าที่ 481 หรือว่ากิญจณู่มาแล้ว มอบฉันทะแล้วนั่งในที่ทั้งหลายมีบริเวณเป็นต้น กิญจณั้น ย่อมเป็นผู้ไม่ออกจากอาบัติเหล่านั้น ด้วยเหตุฉนั้น พ

ข้อความนี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์และตีความกิญจณในบริบทของพระวินัย โดยเสนอความคิดที่เกี่ยวข้องกับการไม่ออกจากอาบัติและการแทรกแซงในหมู่ โดยอธิบายว่ากิญจณแสดงให้เห็นถึงการกระทำและคำแสดงอาการในหมู่ ว่าจะต้อ

ประโยค - จุดอธิษฐานปลาสากิญ อรรถถกพระวันัน อุดวรรค วรรณา - หน้าที่ 493 วัลย์ ชื่อว่า เมิมขัด. บานพับ (สำหรับรัดแขน) เป็นต้น ปฏุกุชุดแล้ว เครื่อง ประดับไม่เลือกว่าชนิดใดชนิดหนึ่ง ไม่ควร วิฉฉัยในคำว่า

ในเนื้อหานี้มีการกล่าวถึงการประดับและการใช้เครื่องมือในการปฏิบัติของภิกษุ โดยเน้นความสำคัญของการปฏิบัติตามคำสอนของพระผู้พระภาค ซึ่งรวมถึงวิธีการใช้เครื่องมือที่เหมาะสมและไม่ควรปล่อยไปเกินกว่ากฎเกณฑ์ที

ประโยค - จุดสุดยอดบนสักกาผ่านรัถพระวินัย ฉบับวรรณะ - หน้า 668 [ว่าด้วยโรงเก็บของเป็นต้น] บทว่า อุโทสิต ได้แก่ โรงเก็บของ บทว่า น สมมติ ได้แก่ ไม่มอ บทว่า อุปสุโล ได้แก่ เรือน บทว่า นวฤมิมีความว่า เราอ

บทความนี้กล่าวถึงกฎเกณฑ์หลายประการในพระวินัยเกี่ยวกับการสร้างโรงเก็บของและการอนุญาตให้ภิกษุณีทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การบวช การเลี้ยงดูลูก และการมีที่พักอาศัย นอกจากนี้ยังพูดถึงการทำสัญญาณว่าภิกษุณีสามารถ

ประโยค - ปัญจมสมันตาปะคา อรรถถาคะพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 725 ในวันอุโบสถ ภิกขุและภิกษุณี พึงสวดสังบาตใด อัญพระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติไว้ในวินัยดังนี้ ข้อแจ้งกล่าว สมุฏฐานตามสมควรแก่สังบาตนะ ท่

ในวันอุโบสถ ภิกขุและภิกษุณีจะต้องสวดสังบาตตามที่พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติไว้ในวินัยโดยเริ่มจากสมุฏฐานตามสมควร สัญจริตตนภูตาญ และข้อปฏิบัติอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการบวช พระวินัยมีการแบ่งเป็นบทต่างๆ เช่น

ประโยค - ปัญญามิตรปลากาก อรรถกถาพระวินัย พรรษา - หน้าที่ 758 สองบทว่า สีลสมคุณโต วิริยะ มีความว่า ผู้มีสีงามถึงความเป็นผู้สมมคกัน กับภิญญาทั้งหลายผู้มีสีงาม ซึ่งอยู่ในทาสภาค เหล่านี้ ๆ สองบทว่า ยาย ท

เนื้อหานี้เสนอเกี่ยวกับสีลสมคุณโตและวิริยะ โดยระบุว่าเป็นการศึกษาเกี่ยวกับผู้มีคุณค่าทางด้านจิตใจและการปฏิบัติตามพระวินัย ที่นำเสนอในการศึกษาตามหลักอริยสัจและสัมมาทิฏฐิ เพื่อให้เข้าใจถึงการสิ้นทุกข์แล

ประโยค - ปัญญามนต์ปลาสักกาก อรรถกพระวินัย ปริวาร วัฏนา - หน้าที่ 805 ข้อว่า ปญญาปฏิโธ ถามโต จ วาดโต จ มีความว่า กิริยา ย่อมต้องอาบัติ ๕ ด้วยสุฐานแห่งอาบัติที่ ๓ คือ "ย่อมต้องอาบัติ ที่พระผู้มีพระภาคต

เนื้อหานี้วิเคราะห์แนวคิดของปัญญามนต์และบทบาทของอาบัติในพระวินัย โดยเฉพาะการสนับสนุนให้ทำกิจกรรมร่วมกัน และความสำคัญของกิริยาที่เชื่อมโยงกับอาบัติที่มีเจ็ดประเภท รวมทั้งการอธิบายกรรมที่เกี่ยวข้องและกา

ประโยค - ปัญญามันธ์ตาปากกา อรรถถากพระวันวิริยะ วันนา - หน้าที่ 867 [๕๕๕] ทฤษฎาสังคียะ วณนา วิจัยฉาในทฤษฎาสังคียะ พึงทราบ ดังนี้ :- าวาที่แสดงไดเสงวัตถุและบทบัณฑิต ชื่อว่าโถนนา. าวาที่เดือนให้นึกถึงโ

ทฤษฎาสังคียะ วณนา อธิบายการศึกษาเกี่ยวกับการวินิจฉัยและเตือนถึงโทษที่เกิดจากการกระทำของบุคคล โดยมีการแบ่งประเภทของวาจาให้ความรู้ต่างๆ รวมถึงวาจาที่ใช้บอกถึงโทษของจำเลยและวาจาที่มีประโยชน์ในการพิจารณาว

ประโยค - ปัญญามหนาสติกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 891 บทว่า วิสมุติสิโต ได้แก่ ผู้อภิษิกายกรรมเป็นต้น ซึ่งไม่เรียบร้อย. บทว่า คหนุวิสมุติสิโต ได้แก่ ผู้อภิษิกายคิว กล่าวคือลีลามิฉิมลิขิตแ

บทความนี้พูดถึงการวิเคราะห์ข้อความในพระวินัยที่เกี่ยวข้องกับผู้อภิษิกายกรรมและการตีความคำหลายคำในบริบทของความหมาย พยายามที่จะอธิบายเงื่อนไขต่างๆ ในการดำเนินชีวิตของภิกษุผู้มีปัญญา โดยเฉพาะในเรื่องของก

ประโยค - ปัญจสมันตปลากาก อรรถถกพระวินัย ปริวาร วันนา- หน้าที่ 892 [๒๙๖๖] [ฐ์ฐฐ] กุลินทวณฺณนา [ธรรมที่เกิดพร้อมกับกุลินทวณฺณนา] วินิจฉัยในกุลิน วิทยารับดังนี้ :- สองบทว่า อุณฺโม มฤคา ได้แก่ มฤคา ส เป

เนื้อหาของบทนี้เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยธรรมที่เกิดพร้อมกับกุลินทวณฺณนา ซึ่งอธิบายลักษณะและประโยชน์ของธรรมที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งการเชื่อมโยงกับปัจจัยต่าง ๆ ที่สืบทอดกันไป นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงความสั

ประโยค - ปัญญาคมันตปลาสิกา อรรถกถาพระวินี ปริวาร วันเณา หน้าที่ 910 ภิญญาอญต้องอาบัติ เพราะนอนร่วมเรือน เพราะความเป็นผู้ลับได้. อันนี้ภิญญาอญต้องอาบัติ เพราะความเป็นผู้มีความสำคัญว่า ควรในของที่ไม่ค

เนื้อหาเกี่ยวกับการอาบัติของภิญญาอญในบริบทของความผิดทางพระวินัย โดยเน้นถึงประโยชน์ที่จะได้รับและการตกลงโทษตามบทบัญญัติ เรื่องนี้สำคัญต่อการศึกษาและการเข้าใจหลักธรรมในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะพระอภิธรรม ที