คติสมัญชาปาสากิ: การบวชและสถานะของทาสในสังคม : หน้า 108/233

ประโยค - คติสมัญชาปาสากิ อรรถาธิษฐานิวาย มหาวรรค ตอน ๑ หน้า that 101 จากสำนักนายกีดี บุคคลที่เขาใช้ทรัพย์แทนแล้วขึ้นสู่จิตรแห่ง ทาส่ายเอาไปกีดี ชื่อว่าสถานที่ช่วยมาด้วยทรัพย์ ทาสกึ่งสองจำวก นี้ไม่ควรให้บวช เมื่อลให้บวช ต้องทำให้อีนผู้ใช้ทราสด้วยอำนาจ ภาระในที่ชนนั้นๆ แล้ว จึงควรให้บวช ทาสที่ชื่อเขานำมา เป็นเชลย คือ พระราชทั่่งหลายทรงทำการรบออกแนวนแคว้น [๒๖] หรือรับสั่งให้กลั๋ยล้อมกวาด้อนเอาทั้งหนุมมนุษย์ซึ่งเป็นไท ทั้งหลาย มาจากภายนอกแคว้นวันดีๆ พระราชรับสั่งให้รบบ้าน บางตำบล ซึ่งกระทำผิดภายในแคว้นวันนั้นเอง พระราชรับสั่งให้รบบ้าน บางตำบล ซึ่งกระทำผิดภายในแคว้นวันนั้นเอง พระราชรับสั่งให้รบบ้าน บางตำบล ซึ่งกระทำผิดภายในแคว้นวันนั้นเอง พระราชรับสั่งให้รบบ้าน บางตำบล ซึ่งกระทำผิดภายในแคว้นวันนั้นเอง ในหนุมมนุษย์เหล่านั้น ผู้ชายทั้งหมดเป็นทาส ผู้หญิงทั้งหมดเป็นทาส บุคคลหนึ่งปานนี้ จัดเป็นทาสซึ่งเขานำมาเป็นเชลย ทาสนี้ เมื่ออยู่ในสำนักของทั้ง หลายผู้นำมาซา หรือถูกขังไว้ในเรื่อนำ หรืออันบรรพบุรุษหลาย ควบคุมอยู่ ไม่ควรให้บวช แต่เขาหนีไปแล้ว พึงให้ขวนในที่ซึ่ง เขาไปได้. ครั้นเมื่อพระราชทานพระอภัยทร งทำการปลดจาก จำโดยตรัสว่า "จงปล่อยพวกกาศที่นำมาเป็นเชลย" หรือโดย นัยเป็นสรรพสาธารณะ พึงให้บวชเต็ม ถ้าแก่ตัวเป็นทาสเอง ที่เดียวว่า "ข้าเจ้าเป็นทาสของท่าน" ดังนั้น เพราะเหตุแห่งชีวิต ก็ถาม เพราะเหตุแห่งความคุ้มครองก็ดถาม ชื่อว่าผู้อำนเป็นทาสเอง เหมือนคนเลี้ยงช้าง ม้า โค และกระบือเป็นต้น ของพระราชา ทั้งหลาย ทาสเช่นนั้นไม่ควรให้บวช บุรั้งทั้งหลายของหลานาง วัดนาทสของพระราชา เป็นเช่นดังบุตรอำเภามตย์ ถึงบุตรเหล่านี้ก็