การสนทนาระหว่างพระราชากับหมอชีวิต : หน้า 104/183

ประโยค- ต.ตมสินปาสัก กำอ ธรรมาวาร คณะ2- หน้าที่ 330 บทว่า ปเลนเทน คือ ฝายมือหนึง บทว่า ปัญญา คือ ปุญญา บทว่า ยุติ หิ นาม คือชื่อใด? บทว่า กิญฺจามัย ตัดเป็น กิญฺจ เม อ๋อ สามบทว่า สุพฺพฬารา ตุโย หโท มีกำวว่า ได้ยินว่า พระราชาทรงดำรว่า "หากว่า หมอชีวิตจักคือเครื่องระดับทั้งปวง นี้ไซร้ เรายังตั้งเขาในตำแหน่งพอประมาณ หากว่า เขาจักไม่รบเอย ใช่รึ เรายังตั้งเขาให้เป็นคนสนิทภายในวง" ดังนี้ จึงตรัสอย่างนั้น อธิษฐานูรามีกีดิ พวกนางระบำทั้งหลายกดิ บังเกิดความคิดว่า "ในหนอ ชีวิตจะไม่พึงถือเอา?" ถึงบาก็ดูเหมือนจะทราบความคิด ของชนเหล่านั้น จึงกราบบูชา ว่า"น่าเคาะสมทีพ นี่เป็นเครื่องระดับ ของอัยยิกาหมอฉัน อันเครื่องระดับนี้ ไม่สมควรที่หมอฉันจะรับ ไว้" ดังนี้แล้ว กราบบูชา อลเทพ เป็นอาทิ. พระราชาทรงเสือผ้า ใส พระราชทานเรือนอันพร้อมสรรรพด้วย เครื่องประดับทั้งปวง ส่วนอัมพวัน บ้านมีรั้วแสนหนึ่งประจำปี และ สักการะใหญ่ แล้วรั้วก็เป็นดังว่า เตนิก ภูเดน. หลายบทว่า อธิการ เม เทวา สรฏู มีความว่า ของทรง ระลึกถึงอุประแห่งกิจ ของมอดฉันได้มากที สองบทว่า สีลฉวี3 เม เทวา สรฏู มีความว่า ของทรง สองบทว่า สีลพินิจ วิญญมณฺตดา ได้แก่ เปลี่ยนประสาน ถามว่า เพราะเหตุใร หมอชีวิตจึงกล่าวว่า "คฤหุ มดี ท่าน