คติสมบัติสำคัญจากพระวินัยมหาวรรค : หน้า 131/233

ประโยค - คติสมบัติสํากัลลอรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 124 จะให้อวยด้วยกุฎกว่ว่า "เราจักไปบอกลา" ดังนี้ ก็ควร. แต่ถ้า มารดาบิดามีบุตรมาก, และเขาว่าอย่างนี้ว่า "ท่านเจ้าขา บรรดา เด็กเหล่านี้ ท่านปรารถนาจะให้บวช พึงให้บนันนั้นบวชเถิด, ภิญญาพึงตรวจดูเด็กทั้งหลายแล้วปรารถนาคนใด พึงให้คนนั้นบวช, ถ้า แม่สุคนธ์บ้านทั้งสิ้นอนุญาตไว้ว่า "ท่านเจ้าขา ในสุคนธ์ใน บ้านนี้ ท่านปรารถนาจะให้ผู้บวช, พึงให้ผู้บวชนั่นบวชเถิด" ดังนี้. ภิญญาปรารถนาผู้ใด, พึงให้ผู้นั้นบวชได้. ราหูลวดถูกา จบ. [นาสังขทันัตตกรรมวัตถุ] หลายขว่า ยาวตก ว ปน อุสาหติ มีความว่า ย่อม อาจจะชะตาตื่นพร้าสอนสามเณรมีประมาณเท่าใด ในสิกขาบท ๑๐ ความละเมิด ๕ สิกขาบทเบื้องต้น เป็นวัตถุแห่งนาสน, ความ ละเมิด ๕ สิกขาบทเบื้องปลาย เป็นวัตถุแห่งทุตตรรรม. บทว่า อุปปฏิสถาน มีความว่า "ไม่ตั้งภิฏฐิไว้นฐานะผู้ เจริญ คือในตำแหน่งแห่งผู้เป็นใหญ่. บทว่า อาสวกวัตถุก มีความว่า "ไม่เป็นผู้เป็นอยู่สมกัน อธิบายว่า เป็นผู้เป็นอยู่ไม่สมส่วนกัน. ข้อว่า ออกาย ปริสุกดิ มีความว่า ภิกขุทั้งหลายจะไม่ ได้ลากด้วยประกิจก. เธอยอมพยายามด้วยประกิจกั้น. บทว่า อนุตตาย ได้แก่ เพื่ออุปาทวะ. บทว่า อนาวาสาย มีความว่า เธออย่าพยายามว่ากำ ทำ